γιατί, δεν έχω το δικαίωμα να διαβάζω ερωτικά της ποιήματαγιατί, έχω ξεχάσει τη γεωγραφία ενός γυναικείου ώμου, πόσο σκληρός, πόσο εύθραυστος σε κάποια μέρη, πόσο ευλύγιστος σα μίσχος είναι σε άλλα
γιατί, η δική μου μόνο επιθυμία δε φτάνει και για τους δυό μας
γιατί, αν της έδειχνα τ' αστέρια τη νύχτα, μπορεί να τα 'βλεπε σα ραγίσματα φωτός πάνω σ' ετοιμόρροπο τοίχο, και τότε εγώ δεν θα 'χα λέξεις να την παρηγορήσω
περνάω το βλέμμα μου πάνω απ' το ποίημα βιαστικά, πάω να φύγω, κάτι με τραβάει,
το ξαναδιαβάζω προσέκτικά, σκέφτομαι,
να το κρατήσω, να το σώσω, να το γράψω στο τετράδιο, να το μεταφράσω, να το ποστάρω
άσε
κάνω ένα βήμα να φύγω, ξαναγυρνάω
περνώ το βλέμμα από την οθόνη στην κουρτίνα που κινείται, λουσμένη στον ήλιο
πόσα όμορφα συναντάς κάθε μέρα και τα προσπερνας γιατί δε χωράνε και τί νόημα έχει η αποθήκευση
κι από την άλλη, αυτά τα ψήγματα ομορφιάς δεν είναι που μας σώζουν
και το μοίρασμα
5 σχόλια:
"κι από την άλλη, αυτά τα ψήγματα ομορφιάς δεν είναι που μας σώζουν
και το μοίρασμα"
Δεν ξέρω αν η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο όπως διάβασα κάποτε σε ένα κείμενο αλλά το μοίρασμά της σίγουρα μας βοηθάει :)
(120 σήμερα το πρωί ο ρίντερ :P )
Κάθε γυναίκα φοράει πάνω από τα μαλλιά της ένα στέμμα στολισμένο με πολύτιμα πετράδια. Ένα από αυτά, το πολυτιμότερο, είναι η φροντίδα που παίρνει. Αν αυτό το πετράδι χαθεί, τότε, ούτε και στην κόλαση δεν θα μπορέσει να βρεθεί τόσο μεγάλος θυμός, όσο μεγάλος είναι ο θυμός της γυναίκας που νιώθει παραμελημένη.
Η γυναίκα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη μοναξιά, από μόνη της.
Κάθε άνδρας κουβαλάει στην καρδιά του μια μαγική πέτρα. Η πέτρα αυτή δίνει, μόνο σε εκείνον, τη δύναμη να φροντίζει. Αποτελεί μια δική του επιλογή η χρήση ή μη χρήση αυτής της δύναμης. Έτσι, αποτελεί δική του επιλογή η μοναξιά αντί της θαλπωρής.
Μέσα σε αυτό τον αφιονισμένο κόσμο που ζούμε, επόμενο είναι η μοναξιά να γίνεται άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα του φοβισμένου και συγχυσμένου ανθρώπου που αγωνιωδώς προσπαθεί να βιοποριστεί.
Έτσι, με όλες αυτές τις φαρέτρες, όλα αυτά τα "όπλα", όλον αυτό το θυμό, που να βρεθεί η αναγκαία ησυχία για να μπορέσει να ακουστεί η ήρεμη και αρμονική φωνή του σεβασμού;
(6,5 δις άνθρωποι πάνω στον πλανήτη μας, υποφέρουν από μεγάλη δίψα για λίγη, έστω, φρόντίδα)
Τι ανωτεροτητα!
Να γλιτωνεις καποιον απο κατι που δεν μπορεις να τον γιατρεψεις.
Εχουμε συνηθισει να συνανταμε το αναποδο.
Προκαλουμε αναπηριες για να νιωθουμε αναγκαιοι!
Υπεροχο κι ο βασικοτερος λογος που ειμαι ερωτευμενη με το blogging ειναι αυτος. Το μοιρασμα μας :)
Καλημερα!!
Έχουμε συνηθίσει να "γλιτώνουμε" και να "γιατρεύουμε" τους άλλους για να νιώθουμε ανώτεροι και να αποφεύγουμε να κοπιάσουμε προκειμένου να γλυτώσουμε και να γιατρέψουμε τους εαυτούς μας.
Η Αγάπη για τον Εαυτό μας, η αγάπη για τον διπλανό μας, η φροντίδα για τις πραγματικές ανάγκες των άλλων, πάντα με σεβασμό στην ελευθερία τους. Αυτή είναι η αληθινή Ανωτερότητα.
Δημοσίευση σχολίου