12.6.11

τόσο μακριά, τόσο κοντά

Εκ των υστέρων, ανακάλυψα το Καδίθ. Κι εκεί θέλω να πάω, να μείνουμε για μέρες,
-ω, τι πόλη είναι αυτή, πόλη πλοίο
που βγήκε μόλις από τη Μεσόγειο στον Ατλαντικό
με μήκος 10χιλιόμετρα επί 2, με δυό δρόμους-γέφυρες που την κρατάνε σα σχοινιά από τη στεριά
-να δούμε τον ποιητή Jesus Fenrandez Palacio να κάνει βόλτα στην παραλία της-.

Τόσο κοντά το Γιβραλτάρ, η Ταγγέρη,
-ω δε θέλω ποτέ, ποτέ να πάω στον Άρη,
αυτά τα μέρη, τα κοντινά, τα προσβάσιμα, όπου ποτέ δεν θα πάμε,
αυτά τα μέρη της φαντασίας μου είναι πιο μακρινά κι απ' το υπερπέραν.

2 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Θα σου στείλω όσο πιο πολλές φωτογραφίες μπορώ σε 1 μήνα. Ίσως είναι και η τελευταία φορά στα επόμενα χρόνια που μπορούμε να πάμε διακοπές, οπότε αποφάσισα να βρεθούμε σε αγαπημένα μέρη.

Σταυρούλα είπε...

Σου εύχομαι να μπορέσεις να πας κάποτε, εκεί κι όπου αλλού θες ;)