Μην λησμονείς ότι η ομορφιά μένει μονάχα λίγα χρόνια κι εμείς έχουμε να περάσουμε μαζί μια ολόκληρη ζωή. Μόλις περάσει η τρυφεράδα και φρεσκάδα της νιότης, η μόνη ομορφιά βρίσκεται εκεί όπου η καλοσύνη και η κατανόηση μεταμορφώνουν τα χαρακτηριστικά, κι εκεί είναι που εσύ διαπρέπεις.
* * *
Αργά χθες το απόγευμα: στην αρχή ήμουν ήρεμη. Οκ, μπορώ μια χαρά χωρίς το λάπτοπ για δυό-τρεις μέρες. Εξάλλου στο σπίτι υπάρχει κι άλλος υπολογιστής . Θα κάνουμε μια έρευνα αγοράς, θα ζυγίσουμε, θα αποφασίσουμε, θα παραγγείλουμε, θα μας τον φέρουν, θα τον στήσουμε. Το Σαββατοκύριακο θα είμαι πάλι με τον δικό μου υπολογιστή.
Σήμερα τρόμαξα: όταν είδα πόσο γρήγορα μπορώ να αποφασίσω, να παραγγείλω, να πάω η ίδια να τον πάρω, προκειμένου να τον έχω μια μέρα νωρίτερα.
Θέλω να πω ότι αναρωτήθηκα αν είναι φυσιολογικό, αν είναι σαν σοκολάτα, σαν καφές, σαν ναρκωτικό, αν είναι κακό αντί για καλό. Ό,τι δεν μπορείς χωρίς του πρέπει να μπορείς χωρίς του, αλλιώς είναι κακό.
* * *
Χθες επίσης διάβασα ότι ο Φρόυντ έπαιρνε καθημερινά λίγη κοκαίνη, όταν διαπίστωσε ότι "ηρέμησε την ταραχή και εξαφάνισε την κατάθλιψη. Επιπλέον μου έδωσε μια ασυνήθιστη αίσθηση ενεργητικότητας και σφρίγους".
Θυμήθηκα που πήγα στο γιατρό κι όταν μου είπε πως πρέπει να αλλάξω τρόπο σκέψης και διατροφής θύμωσα μαζί του: Νόμιζα πως θα μου δώσετε χαπάκια θεραπείας και θα γίνω αμέσως μαγικά καλά.
* * *
Αλίμονό σου πριγκιπέσσα μου, όταν θα έλθω εκεί θα σε κάνω κατακόκκινη στα φιλιά και θα σε ταίσω μέχρι να στρουμπουλέψεις.
* Όλα τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο του Ernest Jones, Σίγκμουν Φρόυντ: η ζωή και το έργο του.
Η φωτογραφία είναι από το pleasing aesthetics.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου