28.9.11

ποίηση

θα κυλιστώ έξω
μέχρι οι μηροί μου να μουσκέψουν απ' τα καυτά λουλούδια
θα πάρω τον ήλιο στο στόμα μου
και θα βουτήξω μέσ' στον ώριμο αέρα
ζωντανός
με τα μάτια κλειστά

* το ένα ποίημα του e. e. cummings, το άλλο από εδώ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κάποιος έπρεπε να αναδείξει την Διοτίμα ως ένα υπέρλαμπρο αστέρι.
Ευτυχώς που ανέλαβες δράση.

Ανώνυμος είπε...

Eπειδή με συγκινήσατε με την επιλογή σας, σας χαρίζω κι εγώ έναν e.e. cummings, (33x3x33)

«αυτό είναι ο ποιητής και θα είναι και είναι – κάποιος που λύνει τα βάθη του τρόμου για να υπερασπιστεί
την αρχιτεκτονική μιας ηλιαχτίδας με τη ζωή του:
και που λαξεύει αθάνατα δάση απελπισίας
για να κρατήσει τον σφυγμό ενός βουνού στην παλάμη του»

κ.κ.