All I’ve ever done is dream. That, and only that, has been the meaning of my existence. The only thing I’ve ever really cared about is my inner life. My greatest griefs faded to nothing the moment I opened the window onto my inner self and lost myself in watching.I never tried to be anything other than a dreamer. I never paid any attention to people who told me to go out and live. I belonged always to whatever was far from me and to whatever I could never be. Anything that was not mine, however base, always seemed to be full of poetry. The only thing I ever loved was pure nothingness…
— Fernando Pessoa (via booklover)
3 σχόλια:
Ευτυχώς, στις μέρες μας οι άνθρωποι έχουν "ξυπνήσει" αρκετά και, γνωρίζωντας τα "δηλητηριώδη" ήθη και έθιμα του "πολιτισμού" μας, απαξιούν να αυτοενοχοποιηθούν για τα αποτελέσματα των ηθών και των εθίμων αυτών.
Τα προβλήματα, όμως, παραμένουν και θα συνεχίσουν να παραμένουν για όσο χρόνο αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε ότι, κάθε δημιουργική δυνατότητα αναφέρεται σε ένα (ή περισσότερα) "παράθυρο(/α) ευκαιρίας".
Περιφρονώντας το χρόνο, επιτρέπουμε στις "σκιές" του κόσμου μας να θρυμματίζουν "παράθυρα ευκαιριών".
Αυτό θέλουμε, ως πολίτες;
Αυτό θέλουμε για τις οικογένειές μας;
Αυτό θέλουμε για την πολιτεία μας και πολύ περισσότερο για τις υπόλοιπες πολιτείες, που τόσο πολύ δυσκολεύονται να κατανοήσουν τον άγονο και αδιέξοδο χαρακτήρα της εργαλειακής βίας;
Οι επιλογές μας θα δείξουν τι, πραγματικά, θέλουμε.
Μια χαρά το βρίσκω να θες να ονειρεύεσαι. :)
feeling nice. I like this one!
Δημοσίευση σχολίου