Είναι σοβαρό πράγμα ένα μπλογκ, είναι η βιτρινα μας, το υπουργείο δημοσίων σχέσεων,
ή είναι ο μυστικός μας κήπος;
Είναι εξομολογητήριο, θεραπευτήριο, προσφέρει εντέλει καμία βοήθεια;
Oι σκέψεις που δεν γράφουμε σαπίζουν μέσα μας και μας σκοτώνουν σιγά-σιγά;
Για ποιό λόγο να έχεις ένα μπλογκ άμα δε γράφεις ότι θέλεις μέσα του;
Ποιός, ποιά αστυνομία της σκέψης θα σε συλλάβει αν γράψεις αυτά που ούτως ή άλλως έχεις μέσα σου,
ποιόν θα κοροιδέψεις αν δεν τα γράψεις, ποιός θα νομίσει πως είσαι πολύ ευτυχισμένος, πως είσαι καλύτερος άνθρωπος;
14 σχόλια:
Στις ζωές μας όλων μας, νομίζω, υπάρχουν, μόνο ένα καλό και μυριάδες κακά (μοχθηρία, ανηθικότητα, ανοησία, θυμός, κλπ). Η ουσία του καλού είναι η αγάπη. Η ουσία, όλων των κακών, ανεξαιρέτως, η κρατημένη αγάπη.
Τι είναι το μπλογκ; Εξαρτάται από τη χρήση που του επιφυλάσσεις: «αναπνοή» ή «δεσμός».
εξαρταται απο που μεχρι που φτανει το ''οτι θελεις''
οταν το φασμα ειναι εξαιρετικα ευρυ, απλα χαλιναγωγεις αυτα που πιστευεις πως ισως ενοχλησουν, ή δεν ειναι ευπεπτα, ή αποκαλυπτουν την κακη πλευρα του εαυτου σου ;)
Γιατί λοιπόν να μην τα γράψεις;
Φυσικά και μπορείς να "πεις" ό,τι θέλεις. Και όπως "εκεί έξω" έτσι και "εδώ μέσα", θα κριθείς γι'αυτό. Όπως όλοι μας άλλωστε. :)
Η αστυνομία της σκέψης είναι εκείνο το κομμάτι μας που αγωνιά να ακούσει πόσο ωραία γράφουμε. Γιατί μας αρέσει να μας επαινούν να ήμαστε αρεστοί. Αν το ξεπεράσουμε αυτό, τότε γράφουμε μόνο για τον εαυτό μας.
Πάντα κρατούσα σημειώσεις, ειδικά σε βιβλία που διάβαζα, προσδοκώντας ότι κάποτε θα τις μοιραζόμουν με κάποιο.
Πάντα έπαιρνα πολλές, αμέτρητες πλέον με την ψηφιακή, φωτογραφίες προσδοκώντας ότι κάποτε θα τις δείξω σε κάποιο.
Μπορούμε να δεχθούμε ότι είναι το προσωπικό μας ημερολόγιο ή το μέρος που ακουμπάμε ένα μέρος του εαυτού μας ή ένα μέσο για να επικοινωνήσουμε με τον έξω κόσμο..ή κάπου που μπρούμε να ξεφωνίζουμε ή να λέμε και καμμιά σαχλαμάρα.
Σου αφιερώνω ένα τραγούδι που χόρευε κατά κόρον η μαμά μου "It's my party and I'll cry if I want to.." http://www.youtube.com/watch?v=XsYJyVEUaC4
Το μπλογκ μου για εμένα είναι κάτι σαν τα βιβλία μου. Ένας χώρος όπου μπορώ να γράψω ότι θέλω, όποτε το θέλω. Καμιά φορά έρχομαι αντιμέτωπη με την "δημοσιότητα" του μπλογκ και κάνω δεύτερες σκέψεις για κάποιες αναρτήσεις μου, ξέροντας ότι ΟΛΟΙ κάθε στιγμή μπορούν να τις διαβάσουν. Δεν ξέρω τι είναι ένα μπλογκ για κάποιους είναι η εικόνα τους και μέσο αυτού έχουν βάλει στο στόχαστρο άλλους σκοπούς. Για εμένα είναι ένας τρόπος να εξασκούμαι όταν δεν έχω κουράγιο να συνεχίσω το βιβλίο (που πιθανώς γράφω εκείνη την περίοδο) ή ένας τρόπος να μιλήσω σε έναν αόρατο "ακροατή" και να του πω αυτά που με βασανίζουν είτε γιατί δεν θέλω να τα ξέρει ο περίγυρος μου (ακόμα) είτε γιατί δεν θεωρώ ότι θα τα καταλάβει. Όπως λέει και ο αγαπημένος Ελύτης "δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα,μ' ακούς". Ρίξε μια ματιά στο blog μου: anamesasthnomixlh2.blogspot.com
Τελικά ο "μπάτσος της σκέψης" μπορεί να σε ακολουθήσει παντού.
Λέμον και Χαμένο Επεισόδιο:
Σκοτώστε το μπάτσο που κρύβετε μέσα σας ντε!! Της σκέψης, εννοώ. :)
Άστα να πάνε, χαμένο επεισόδιο, αυτός είναι ο χειρότερος εχθρός μας: το μέσα μας, μ'αυτόν παλεύουμε μια ζωή να τα βγάλουμε πέρα.
Μακάρι, έτσι να ήταν. Φαίνεται, όμως, ότι προτιμούμε να προβάλλουμε το μέσα μας πάνω στους άλλους και να παλεύουμε μαζί τους νομίζοντας ότι αυτοί είναι οι χειρότεροι εχθροί μας.
Αλί και τρις αλί, σε εκείνους με το καθαρό μέσα τους, που δεν προβάλλουν κάτι πάνω στους άλλους και δεν έχουν λόγο να παλεύουν μαζί τους.
Νομίζω είναι πραγματικά θαρραλέος αυτός που μπορεί να γράψει ό,τι σκέφτεται. Παραδόξως τις προάλλες είχα αυτή τη συζήτηση με κάποιον: πόσα θέλεις μερικές φορές να γράψεις σε ένα μπλογκ και δεν μπορείς...
http://www.sendflowerindia.com/wp-content/uploads/2011/06/bouquet_06.jpg
Δημοσίευση σχολίου