μονολογώ, συνέχεια

Δεν ξέρω πώς να το γράψω. Ξέρω τι θέλω να γράψω, ξέρω ότι θέλω να γράψω, αλλά ψάχνω να βρω το πώς.

Τρόπος 1
Διαβάζω πολλά βιβλία. Πόσο συχνά βρίσκω ένα τέτοιο; Σπάνια, σπανιότατα. Θα μου πεις, Ευγενία Φακίνου είναι, έπρεπε να το περιμένεις. Πόσες φορές διάβασες και ξαναδιάβασες το Έβδομο ρούχο; Θυμασαι πόσες φορές το χάρισες ως δώρο;
Θυμάσαι την πρώτη φορά που το διάβασες; Eπιασες στην τύχη ένα επίτηδες μικρό βιβλίο της βιβλιοθήκης για να περάσεις το απόγευμά σου, ξαπλωμένη σ' έναν πράσινο βελούδινο καναπέ (με κρόσια) στο σαλόνι της μέλλουσας πεθεράς σου. Και το άφησες μόνο όταν το τελείωσες. Έκθαμβη.

Μετά, μάλλον νόμισα ότι μεγάλωσα και άλλαξα. Ή νόμισα ότι επειδή μεγάλωσα, μάλλον άλλαξα. Πάντως νόμισα ότι η Ε.Φακίνου δεν ήταν πια για μένα.
Ώσπου πέρσι διάβασα, μονορούφι πάλι, το Για να δει τη θάλασσα κι αμέσως το αγόρασα για να το χαρίσω. Και προχθές που ξεκίνησα το Οδυσσέας και Μπλουζ, πάλι τα ίδια. Σε τραβάει με φόρα μέσα του αυτό το βιβλίο-κι εγώ δεν τα μπορώ αυτά τα απότομα, τρομάζω. Τρομάζω όταν βλέπω να χάνω τον έλεγχο, τρομάζω επίσης μην τελειώσει και μετά δεν έχω άλλο. Αργά-αργά και προσεκτικά, σήμερα το τελείωσα.

Τρόπος 2
Είναι μερικά βιβλία που απλώνονται πάνω σου σαν κουβέρτα και σου ζεσταίνουν την καρδιά. Που είναι σαν μαρμελάδα φράουλα, και σαν φιλιά. Μόνο τέτοια βιβλία θα έπρεπε να διαβάζω, σκέφτομαι κάθε φορά. Ποιός ο λόγος να σπρώχνω και να σπρώχνω να τελειώσω βιβλία γιατί τα άρχισα, γιατί πάντα ήθελα να τα διαβάσω, γιατί είναι στη λίστα με αυτά που θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω πριν πεθάνω; Ορίστε, θα πεθάνω και θα έχω διαβάσει χίλια στραβά βιβλία και δέκα καλά. Έτσι πρέπει; Δεν θα ήταν καλύτερα να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις ότι σου ρίχνει βάλσαμο στην καρδιά και μόνο;