Κάθε βράδυ πλένουν τα πόδια της με ζεστό νερόκαι τα χριστούγεννα βάφουν τα νύχια της κόκκινα.
Τι απορώ μετά, που όλη μέρα λέω παραμύθια στον εαυτό μου,
που περπατώντας σκέφτομαι ποστ και μετά τα ξεχνάω.
Παραδέχτηκα πια πως έτσι γεννήθηκα,
με την καρδιά μου να τραγουδάει συνέχεια,
να κλαψουρίζει, να ουρλιάζει στο φεγγάρι,
-ποτέ να μη μένει σιωπηλή-.
Παραδέχτηκα πως δεν είναι το μυαλό που
δεν μ'αφήνει σε ησυχία-η καρδιά μου είναι,
που δε μπορεί να ζει χωρίς, όλο, συνέχεια να τραγουδάει.
4 σχόλια:
πολύ ωραίο... η κότα τι κάνει μέσα στο σπίτι;
Να ανησυχήσεις αν σταματήσει να θέλει να τραγουδάει ;)
Θέλω να πιστεύω ότι το κοτοπουλάκι που πήρες κάποια στιγμή, εξελίχθηκε σε αυτή τη φιλική κοτούλα που όλα τα ψάχνει και το απόγευμα κουρνιάζει στο κρεββάτι σου, λέγοντάς σου και μία κουβεντούλα πριν αποκοιμηθεί.
Αχ, η μαμά μου είναι που βάζει την κότα της μέσα στο σπίτι-όταν κάνει κρύο.
(Και τα καρπουζάκια, Μαρίνα, δεν τα σχεδιάσα εγώ: στο θαυματουργό ίντερνετ υπάρχουν απίστευτα σχέδια. Εκεί τα βρήκα και όντας από τα πιο εύκολα σχέδια, τα έφτιαξα :)
Δημοσίευση σχολίου