καλοκαίρι μεσημέρι

Η θαλασσοθεραπευτική κλινική ήταν ένα ροζ κτήριο, με έναν μεγάλο κήπο γεμάτο φοίνικες. Ήταν χτισμένη ψηλά, πάνω σ'ένα βράχο, και υπήρχε μια σκάλα που οδηγούσε στο δρόμο και μετά στην παραλία. 
Ο Περέιρα ανέβηκε με κόπο τα σκαλιά και μπήκε στην αίθουσα υποδοχής. Τον υποδέχτηκε μια χοντρή κυρία με κόκκινα μάγουλα και άσπρη στολή. Είμαι ο δόκτωρ Περέιρα, είπε ο Περέιρα, πρέπει να έχει τηλεφωνήσει ο γιατρός μου, ο δόκτωρ Κόστα, και να έκλεισε δωμάτιο. Ω, κύριε Περέιρα, είπε η κυρία με την άσπρη στολή, σας περιμέναμε για το γεύμα, μα γιατί αργήσατε τόσο πολύ, έχετε γευματίσει; Η αλήθεια είναι πως έφαγα μόνο σαλιγκάρια στο σταθμό, ομολόγησε ο Περέιρα, και πεινώ λίγο. Τότε ακολουθήστε με, είπε η κυρία με την άσπρη στολή, το εστιατόριο είναι κλειστό, αλλά η Μαρία ντας Ντόρες μπορεί να σας ετοιμάσει ένα μεζέ. 
Τον οδήγησε μέχρι το εστιατόριο, μια ευρύχωρη αίθουσα με μεγάλα παράθυρα που έβλεπαν στη θάλασσα. Ήταν εντελώς έρημο. Ο Περέιρα κάθησε σ'ένα τραπέζι. Ήρθε μια γυναίκα με ποδιά και εμφανή μουστάκια. Είμαι η Μαρια ντας Ντόρες, είπε η γυναίκα, είμαι η μαγείρισσα, μπορώ να σας ετοιμάσω κάτι στη σχάρα. Μια γλώσσα, απάντησε ο Περέιρα, ευχαριστώ. Παράγγειλε επίσης μια λεμονάδα και βάλθηκε να την πίνει γουλιά γουλιά με φανερή ικανοποίηση. Έβγαλε το σακάκι του και πέρασε την πετσέτα γύρω από το λαιμό του. 
Η Μαρία ντας Ντόρες έφτασε με ένα ψάρι της σχάρας. Δεν είχαμε άλλες γλώσσες, είπε, σας ετοίμασα μια τσιπούρα. Ο Περέιρα άρχισε να τρώει με όρεξη. Τα μπάνια στα φύκια γίνονται στις πέντε, είπε η μαγείρισσα, αλλά αν δεν έχετε διάθεση και προτιμάτε να πάρετε έναν υπνάκο, μπορείτε να αρχίσετε αύριο, γιατρός σας θα είναι ο δόκτωρ Καρντόζο, θα έρθει να σας βρει στο δωμάτιό σας στις έξι. Τέλεια, είπε ο Περέιρα, νομίζω πως θα πάω να ξεκουραστώ λιγάκι.
Ανέβηκε στο δωμάτιό του, που ήταν το εικοσιδύο, και βρήκε τη βαλίτσα του. Έκλεισε τα παντζούρια, έπλυνε τα δόντια του και ξάπλωσε στο κρεβάτι χωρίς πιτζάμα. Μια δροσερή θαλάσσια αύρα έμπαινε από τις γρίλιες και κουνούσε τις κουρτίνες. Ο Περέιρα αποκοιμήθηκε σχεδόν αμέσως. 
Είδε ένα ωραίο όνειρο, ένα όνειρο της νιότης του, ήταν στην παραλία της Γράνζα και κολυμπούσε σε έναν ωκεανό που έμοιαζε με πισίνα, και στην άκρη αυτής της πισίνας ήταν ένα χλωμό κορίτσι, που τον περίμενε με μια πετσέτα στα χέρια. Στη συνέχεια αυτός γύριζε από το κολύμπι  και το όνειρο συνεχιζόταν, ήταν πραγματικά ένα πολύ ωραίο όνειρο, αλλά ο Περέιρα προτιμά να μην πει πώς συνεχιζόταν, γιατί το όνειρο, ισχυρίζεται, δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν την ιστορία.

~ Το πλεκτό είναι ένα μπλουζάκι για τη Χρύσα, με νήμα catia temis και βελόνες νούμερο οκτώ.
Tο απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Αντόνιο Ταμπούκι, Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα , από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό.