η επιδίωξη της Υπέρτατης Απλότητας

H Aνοιξιάτικη Δροσιά είχε ιδιαίτερα ανάλαφρη διάθεση εκείνο το πρωί.
Εφαρμόζοντας τις διδαχές του ταοιστικού κειμένου Λιε Τζι, σύμφωνα με το οποίο, όταν εκτελούμε τα πλεον ταπεινά έργα είναι που αφαιρούμε σιγά-σιγά τα παραπετάσματα που μας εμποδίζουν να φτάσουμε στην Υπέρτατη Απλότητα, περνούσε τις μέρες της με την κηπουρική ή καθαρίζοντας τη φυσική βάθρα όπου έπεφταν τα νερά του καταράκτη, ή πάλι, σκορπίζοντας σπόρους για τα πουλιά του δάσους.
Έτσι, επιδιδόμενη σε απλές και, φαινομενικά, στερημένες ενδιαφέροντος αγγαρείες, ένιωθε προοδευτικά να αυξάνεται μέσα της η απλότητα που βοηθάει τον άνθρωπο να φτάσει στην Κατάσταση Χωρίς Όνομα, όπου τα πάντα καταλήγουν στην ειρήνη των αισθήσεων και την απουσία επιθυμίας.
Αυτή η υψηλή κατάσταση ισορροπίας επιτρέπει σε αυτόν που θα την φτάσει να "ελέγχει δέκα χιλιάδες όντα σαν να ήταν ένα".

~ Τα Νησιά των Αθανάτων (το 3ο μέρος της σειράς Ο Δίσκος του Νεφρίτη), του Jose Freches