20.11.13

το λίγο που είναι πολύ

Σήμερα είδα το It's Always Fair Weather, μιούζικαλ του 1955 με τον Τζην Κέλλυ και την Συντ Τσαρίς, χρωματιστό, με τόσο υπέροχα και χαζά και υπέροχα χορευτικά που να νομίζεις ότι είναι χριστούγεννα, ότι έξω κάνει παγωνιά, ότι με την άκρη του ματιού βλέπω το χριστουγεννιάτικο δέντρο και αύριο δεν θα πάω στη δουλειά, θα φτιάξω κοτόσουπα και θ'ανάψω όλα τα φώτα στο σαλόνι.

2 σχόλια:

RedHat είπε...

χωρις να δώ το έργο ,μ΄εκανες να φανταστώ το χιονι, το κρύο , τα φώτα και το δέντρο.

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Ακριβώς μία τέτοια ταινία, θέλω να ιδώ σήμερα! Διότι σου το λέω, αλλιώς δεν με βλέπω να στολίζω δένδρο! :)

Τα φιλιά μου, lemon!