καλοκαίρι

Αυτό και τέρμα, πάω να βάλω τα γεμιστά να γίνονται.
 

~ Sir John Lavery

καλοκαιρινό

Σήμερα ψάχνω (πάλι) τι να κάνω μ' αυτό το υπέροχο νήμα, που το έχω σε 4 χρώματα αλλά σε μικρές ποσότητες το καθένα. 

Ξέχασα να πω ότι μ' αρέσουν τα χρώματα, όχι όμως και τα πολύχρωμα.
Επίσης ότι δεν μ'αρέσει το βελονάκι-το θεωρώ πιο εύκολο από το πλέξιμο με βελόνες και το βαριέμαι, αν και πάντα έχω κάτι αρχινι(σ)μένο, για ώρα ανάγκης, ταινίας, νύστας κλπ.

Έτσι, αν βάλουμε τους περιορισμούς στην αναζήτηση, όχι βελονάκι-μόνο βελόνες, όχι μεγάλη ποσότητα-μόνο 200 μέτρα ανα χρώμα, όχι γάντια/καπέλο/και λοιπά αξεσουαρ-αλλά μόνο σάλι, κασκόλ ή κάτι παρόμοιο...
είναι περίεργο που μπορεί να είναι και δυό χρόνια που ψάχνω;

#first_world_problems

θέλω να μιλήσω για τον Ζαν Κριστόφ

Το  έργο του Ρομαίν Ρολλάντ Ζαν Κριστόφ αποτελείται από 10 "βιβλία".

Βρήκα στο παζάρι εκδοτών σε τρεις τόμους (προς 2,5 ευρώ έκαστος, παρακαλώ) τα οκτώ από τα "βιβλία". Έλειπαν τα ενδιάμεσα Ανταρσία και Πανηγύρι στην Πλατεία (τα βιβλία νούμερο 4 και 5).  (Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, όποιος θέλει, με χαρτί και με μολύβι, και με τη βοήθεια της φωτογραφίας, μπορεί να λύσει τη σπαζοκεφαλιά).

Παρόλο που στο εξώφυλλο υπάρχει η ένδειξη Χρυσή Σειρά, μέσα στα βιβλία δεν αναφέρεται ούτε μεταφραστής, ούτε εκδότης, ούτε ημερομηνίες, ούτε τίποτα. Μόνο κείμενο. Κι όσο κι αν έψαξα στο ίντερνετ δεν μπόρεσα να βρω πληροφορίες γιαυτή την έκδοση-φάντασμα.

Μέσα σε κάποιο τόμο η αρίθμηση των σελίδων σταματάει και ξαναρχίζει από την αρχή-σαν να πήρε κάποιος δυο ξεχωριστούς τόμους και τους έδεσε μαζί.

Παρόλη όμως την κάποια προχειρότητα στην έκδοση, δεν υπάρχει προχειρότητα στην ουσία. Δεν βρήκα (και το αναφέρω διότι σχεδόν πάντα βρίσκω στα βιβλία) κανένα λάθος-ορθογραφικό, στίξης ή εκτύπωσης.

Υπάρχουν όμως κάποιες αστείες παλιομοδίτικες λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται πια (ή που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ, τουλάχιστον σε επίσημες εκδόσεις) όπως το "είχε κάτι μάτια γελαζούμενα".

Επίσης ο μεταφραστής ήταν πιθανότατα συντοπίτης μου, καθώς εντόπισα μερικά "με είπε" και "την είπε".

Με τον πρώτο τόμο (τα 3 πρώτα βιβλία) κατενθουσιάστηκα.

Για τον δεύτερο δεν μπορώ να πω το ίδιο. Ζαλίστηκα. Προσπερνούσα.

Στον τρίτο όμως (τα 3 τελευταία βιβλία) έδωσα ρέστα. Τι να υπογραμμίσεις και τι να σημειώσεις. Εγκατέλειψα νωρίς την προσπάθεια καθώς συνειδητοποιούσα συνεχώς ότι όπου και να τον ανοίξεις τυχαία, είναι απόλαυση.

Σήμερα, μέσα στον μεσημεριανό καύσωνα, σε μια βόλτα σχεδόν τροχάδην στο Μοναστηράκι, βρήκα την Ανταρσία. Σε άθλια κατάσταση, βρώμικη και με μισοσχισμένο εξώφυλλο, αλλά ποιός νοιάζεται; Τα βιβλία τα αγαπάμε για το μέσα τους, όχι για το έξω και τα γύρω τους.

stroszek

Δεν θυμάμαι να πω σχεδόν τίποτα για την υπόθεση αυτής της ταινίας. Μόνο ότι βγήκα από την προβολή έκθαμβη και ότι (κυρίως αυτό) από τότε πολλές (πολλές, όμως) φορές η ατμόσφαιρά της έχει παρουσιαστεί ξαφνικά μπροστά μου, σαν ένας τόπος όπου έζησα, που τον νοσταλγώ, και όπου κάποτε θα ξαναγυρίσω.

~ η ταινία

να ζεις σε καράβι

 ... αντί να να περιμένουν σαν υπάκουοι γέροι να...πεθάνουν βλέποντας τηλεόραση και καταναλώνοντας φάρμακα-πούλησαν τα αστικά υπάρχοντά τους, αγόρασαν και επισκεύασαν το σκάφος "Kerguelen" και έζησαν σ΄αυτό, ταξιδεύοντας κυρίως στην Μεσόγειο και βιώνοντας έτσι από πρώτο χέρι, τι σημαίνει να ζεις σε καράβι, όχι μόνο για ολιγοήμερες πανάκριβες, ψευτογκλαμουράτες διακοπές αλλά για ό,τι εκπληκτικό επέλεξαν απολύτως συνειδητά εκείνοι, να είναι πλέον: το σπίτι τους και ο τρόπος ζωής τους, ένα δύσκολο αλλά γοητευτικό βήμα προς την ελευθερία (μια κάποια εκδοχή της τουλάχιστον) που άξιζε μέχρι τέλους την προσπάθεια. 

(Eίμαι ενθουσιασμένη που υπάρχουν άνθρωποι σαν τη Βιβή με τη Λέσχη Ανάγνωσης που ψάχνουν μέσα στα πίτουρα και βρίσκουν ιστορίες.)