Όταν η οικογένεια μπήκε μέσα στην άμαξα (η πάχνη είχε διαποτίσει τα μαξιλάρια), ο Ντον Φαμπρίτσιο είπε πως θα επέστρεφε με τα πόδια, λίγη δροσιά θα του έκανε καλό, είχε ελαφρύ πονοκέφαλο. Η αλήθεια είναι πως ήθελε να βρει λίγη παρηγοριά κοιτάζοντας τα άστρα. Ψηλά στον ουρανό υπήρχαν ακόμη μερικά στο ζενίθ. Όπως πάντα, η θέα τους τον εμψύχωσε. Ήταν μακρινά, παντοδύναμα και ταυτόχρονα υπάκουα στους υπολογισμούς του. Το αντίθετο ακριβώς των ανθρώπων, που ήταν πάντα πολύ κοντινοί, αδύναμοι και παρ' όλα αυτά ατίθασοι.
~ Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Ο Γατόπαρδος, η φωτογραφία από το βιβλίο Γράφοντας τις ζωές των άλλων, του Χαβιέρ Μαρίας (κεφάλαιο Ο Τζουζέππε Τομάσι ντι Λαμπεντούζα στο μάθημα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου