Εμείς τις ακρίδες τις λέγαμε τσιχρίτος. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα χρόνια έχω να πω αυτή τη λέξη ή ποιον άλλον άκουγα να τη λέει εκτός από την αδελφή μου και, πιθανώς, τη μαμά μου. Ίσως γι' αυτό πίστευα μέσα μου ότι είναι μια τεχνητή, μια οικογενειακή μας λέξη, που δεν υπάρχει στο λεξικό της πραγματικότητας.
Η αναζήτηση στο google δεν έδωσε παρά αυτό το λινκ - και πάλι καλά, λέω, στο οποίο είδα κι ένα σωρό άλλες λέξεις που χρησιμοποιούσε η γιαγιά μου.
* Η γιαγιά μου πέθανε τον Μάιο του 1974.
* Η έκφραση ήταν "άμον τσιχρίτος" και σήμαινε αδύνατος σαν ακρίδα.
* Τι ωραία που θα ήταν να υπήρχε ένα λεξικό γι΄αυτά.
* Παπαρούνες στην Θηβών φέτος τον Μάρτιο.
1 σχόλιο:
Κάθε μνήμη και το θησαυροφυλάκιο της.
ΚαληΗμέρα! :)
Δημοσίευση σχολίου