Δεν έχει να κάνει με πόλεμο, ανθρώπινα δικαιώματα, οικονομικά προβλήματα και άλλα τέτοια. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους.
Με τη σχέση με το σύντροφο (μετά από χρόνια), με τους γονείς και τα παιδιά (όταν πρέπει να συμφιλιωθείς με την απουσία), με τους τρόπους που βρίσκει ο καθένας να πορεύεται, με την αγάπη, τις αναμνήσεις. Με το πώς μπορείς να συνενοηθείς χωρίς τη βοήθεια της γλώσσας. Με τη ζωή που σε πιάνει από το μανίκι και σε σπρώχνει μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου