Σοβαρολογώ.
Οσκαρ Ι
Η ταινία μπορεί να πάρει άνετα Όσκαρ φωτογραφίας : είναι μια δίωρη διαφήμιση με τον άντρα του Marlboro, εκπληκτικά χρώματα, ουρανός, σύννεφα, πρόβατα, πρόβατα, (πολλά πρόβατα), βουνά (και λαγκάδια)…
Οσκαρ ΙΙ
Μπορεί επίσης άνετα να πάρει και τα Όσκαρ α! και β! αντρικού ρόλου, καθώς οι δύο (υποψήφιοι) πρωταγωνιστές παίζουν θαυμάσια.
Αυτά.
Δεν ξέρω γιατί έγινε τόσος θόρυβος για την ταινία.
Μείον Ι
Overdose από καουμπόηδες-του-σήμερα, καουμπόηκα μπαρ, καουμπόηκα τραγούδια, καουμποηκες καρφίτσες σε καουμπόηκα πουκάμισα, καουμπόησες σε καουμπόηκα σπίτια, καουμπόηκη μουσική σε καουμπόηκα μπάρ, έλεος…
Υπάρχουν αυτά στην Αμερική του σήμερα? μάλλον ναι… Μια γιγαντιαία Ντίσνευλαντ…
Μείον ΙΙ (το βασικότερο)
Η ιστορία είναι εντελώς κοινότυπη, δεν παίζει κανένα ιδιαίτερο ρόλο το ότι και τα δύο μέλη του ζεύγους είναι άντρες… Ανετότατα θα μπορούσε να αφορά την αγάπη ανάμεσα σε δύο ετερόφυλους παντρεμένους που περνούν μια ζωή χωριστά διότι δεν αποφασίζουν να χωρίσουν από τα ζευγάρια τους.
Δεν είναι μια ιστορία στέρησης του έρωτα λόγω δυσανεξίας της κοινωνίας-διότι τον έρωτά τους τον βίωσαν μια χαρά-αν δεχτούμε ως ορισμό του έρωτα το να ξέρεις ότι αυτός που αγαπάς σ αγαπάει κι αυτός, και το να έχεις μαζί του θαυμάσια ερωτική και ψυχική επαφή… Συναντιόντουσαν κάθε 3-4 μήνες, επί 20 περίπου χρόνια, και περνούσαν μαζί τα σαββατοκύριακα κατασκηνώνοντας στο Brokeback Mountain, αφήνοντας πίσω τους απορημένες και υποψιασμένες συζύγους (διότι ναι, δημιούργησαν οικογένειες και παιδιά).
Τίποτα πρωτότυπο ως εδώ. Το πιθανότερο, αυτοί οι δύο και ετερόφυλοι να ήταν, δεν θα χώριζαν (από τα ζευγάρια τους)-θα έμεναν στην (κοινωνική) ασφάλεια που προσφέρει ο γάμος, και δεν θα ήταν ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι (δείτε την ταινία «κάθε χρόνο τέτοια μέρα»).
Συν Ι
Βγαίνει ένα συμπέρασμα από την ταινία : ο έρωτας, το πάθος, πρέπει να βιώνεται πάνω στην άνθιση, όταν είναι στο ναδίρ του. Μετά, όταν η πρώτη φλόγα περάσει, είτε ζήσεις μαζί του είτε όχι, η ζωή σε παρασέρνει, σε μαραίνει, ο έρωτας περνάει, η αγάπη μπορεί να μένει, αλλά το σώμα κουράζεται, το κουράγιο λιγοστεύει, και καταντάς μπερδεμένος, νιώθεις απογοητευμένος και κουρασμένος, νιώθεις προδομένος…
Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στο τέλος της ταινίας : 20 χρόνια μετά, η λάμψη από τα βλέμματά τους έχει σβήσει, καυγαδίζουν σαν συνηθισμένο ανδρόγυνο…
Όταν παρεμβάλλεται μια σκηνή από τα παλιά, όσο ήταν ακόμη νέοι, φαίνονται να λαμποκοπάνε, η ελπίδα στα μάτια τους, και η αδιαφορία για το μέλλον…. Όμως όταν η κάμερα επανέρχεται στο παρόν, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια ούτε κουράγιο, ούτε διάθεση για σχέδια, ούτε προοπτικές, σχεδόν ούτε πόθος, μόνο κούραση.
Το δεύτερο ισχυρό σημείο της ταινίας είναι το ξαφνικό του τέλους, εντελώς ρεαλιστικό, όπως στη ζωή : ξαφνικά μια μέρα ο ένας πεθαίνει. Και ο άλλος μένει μόνος για όλο το μετά.
Αυτά. Όπως στη ζωή.
Συμπέρασμα
Σε όλες τις εποχές, ξεπερνώντας διαφόρων ειδών ηθικές και ήθη, ο έρωτας έβρισκε πάντα το δρόμο του, ανάμεσα σε ζευγάρια (αντρό-γυνα-σε όλους τους συνδυασμούς), σε τρίγωνα ή σε τετράγωνα.
Η ταινία είναι δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, χωρίς όμως και να είναι βαρετή.
Για άλλες απόψεις πάνω στο θέμα-από άλλη σκοπιά σας παραπέμπω στον gelial, τον oldboy I, oldboy II, και τον oldboy III.
* * * * * * *
14 σχόλια:
πολυ καλή κριτική, πλήρης και εμπεριστατωμένη
και φυσικά δεν πρόκειται να το δω :))
πήραμε χτες στο DVD το ντοκυμανταίρ SuperSizeme, πέρι του πόσο καλό κάνουν τα ΜcDonalds
μου φάνηκε καταπληκτική ταινία-το χεις δει?
Ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να επισκεφθείς το ταπεινό και ασήμαντο μπλογκ μου.Σε παλαιότερες ημερομηνίες γράφω και στα αγγλικά (αν σε ενδιαφέρει τόσο πολύ).Επίσης έχω γράψει στο homoerasmus.blogspot.com για το εξίσου ταπεινό,βαρετό και ασήμαντο εράσμους μου στη Γερμανία :P.
Εγώ πάντως λέω να πέριμενουμε να τελειώσουν τα γυρίσματα της ταινίας "Kevlarsoul:The ultimate Polar Adventure" :P :P
Mosaic ευχαριστώ πολύ, τελικά δεν σάρωσε τα βραβεία-λές ξέρουν τη δουλειά τους οι κριτικοί ή είναι τυχαίο? (μάλλον το δεύτερο...).
Δεν είδα το supersize me, διότι αγαπώ πολύ τα goodys και θα ήμουν σε...συνειδησιακό δίλημμα μετά. Αστειεύομαι, δεν έτυχε, αλλά κάποια στιγμή θα πέσει στα χερια μου.
Το ταξίδι του αυτοκτράτορα βραβεύτηκε για καλύτερο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους!
Καλό πέταγμα χαρταετού-χαρά θεού ο καιρός σήμερα, χλιαρός και με ελαφρύ αεράκι..θα σε δώ στην tv!!
D., καλωσόρισες, φυσικά και θα πήγαινα να δω τι γράφεις-έτσι εξάλλου έγινε και μ εμένα πριν 2 μήνες που βρέθηκα εδώ...
Το βλογ-erasmus θα το δω αναλυτικά, μου φάνηκε σαν του Kevlarsoul, ταξιδιωτικό, αν και ο φίλος μας δεν παίζεται, οχι μόνο έχει κάνει τρελλά (κυριολεκτικά!) ταξίδια, αλλά ΚΑΙ τα περιγράφει υπέροχα!
Την ταινία δεν την είδα - ίσως αν ήμουν στη φάση που έβλεπα δυο ταινίες τη βδομάδα να την έβλεπα από περιέργεια.
Πάντως από την (πολύ καλή!) κριτική σου,lemon, μου άρεσε αυτό που τονίζεις :
Δεν είναι μια ιστορία στέρησης του έρωτα λόγω δυσανεξίας της κοινωνίας
Αν ένας έρωτας είναι τόσο απόλυτος και τόσο ολοκληρωτικός ..τίποτα δε σε σταματά.
Σχόλιο όχι μόνο για την συγκεκριμένη ταινία, αλλά για πολλές άλλες που "υμνούν" τον καταδικασμένο αδιέξοδο έρωτα - μόνο για να περάσουν μια μελό ατμόσφαιρα και κυρίως συναισθηματική φόρτιση.
Όμως το γνήσιο συναίσθημα δεν έχει να κάνει με κλισέ και επιφανειακή προσέγγιση..
Χρόνια Πολλά, Καλή Σαρακοστή!
Ευχαριστώ snowflake, επικέντρωσες ακριβώς σ αυτό που ήθελα να πώ, και ναι, έχεις δίκιο, πολλές ταινίες (και τραγούδια) το εκμεταλεύονται αυτό-δημιουργούν φόρτιση μόνο για τη φόρτιση, χωρίς βάθος, πολύ χάρηκα που το εξέφρασες έτσι, είπες με λόγια αυτό που δεν μπόρεσα να εκφράσω πολύ καλά εγώ,πάλι ευχαριστώ πολύ! :)
Ασχετο με την ταινια αλλα καπου στο ποστ ρωτας αν υπαρχουν αυτα πραγματι στην Αμερικη. Μπορω να σε βεβαιωσω πως ναι. Υπαρχει μια αχανης εκταση (χοντρικα 2Χ η Ευρωπη) απο την West Virginia μεχρι την Nevada και απο το Texas μεχρι την Montana οπου ο γελαδαρης (cowboy) ειναι τροπος ζωης. Οι πιτσιρικαδες μαθαινουν απο τους πατεραδες τους το λασσο απο τα 7 τους και εχουν για ηρωες τους πρωταθλητες του ροντεο.
Ειναι ωραια ζωη, ανεμελη και απλοικη. Κερδιζουν ελαχιστα, περνανε πολλες βδομαδες μονοι, ρισκαρουν πολλα.
Ειχα την τυχη να ταξιδεψω με εναν απο τους ηθοποιους της Marlboro (εκτροφεας αλογων κατα τα αλλα και γερμανος) - με αλογα φυσικα. Διαδρομη Texas - New Mexico - Arizona.
Με ενδιαφερει αν αυτα που γραφεις σχετικα με τον ερωτα ειναι και δικες σου σκεψεις η απλα μεταφερεις το τι μας λεει η ταινια.
Να δεις το Supersize Me - με ανοιχτό μυαλό. Τα burgers στην Αμερική δεν έχουν καμμία σχέση με της Ελλάδας.
Καλή μου λεμονιά. Προσωπικά δεν έχω καμία εκτίμηση στα ΟΣΚΑΡ γιατί δεν έχω καμία εκτίμηση στον Αμερικάνικο κινηματογράφο. Δε δηλώνω κουλτουριάρης, ίσα ίσα είμαι ρηχός σαν το πιάτο της σαλάτας. Όμως η απέραντη σαπίλα που μας ταίζει η Αμερική χρόνια τώρα μου έχει δημιουργήσει μια αποστροφή για το είδος της τέχνης (ΣΙΝΕΜΑ) και λυπάμει γι αυτό. Λατρέυω το θέατρο και δυστυώς τώρα που επέστρεψα θεσσαλονίκη θα μου λείψει κι αυτό...
Εγώ ήμουν με το Τζωρτζ Κλούνυ. Και ακόμη με το Τζωρτζ Κλούνυ είμαι. Κύριε υποψήφιε νομάρχα, υποσχεθείτε να τον κάνετε επίτιμο πολίτη και να περνάει ένα μήνα το χρόνο στην Ελλάδα και σας φέρνω εκατό κουκιά και δύο κιλά φασόλια Πρεσπών.
ok μας προειδοποιησε... εμεις ομως καλε τι καναμε?... ;))))
.............
πλλλακα με κανεις??...
(ασχετο με το θεμα σου αλλα με αρεσει να το λεω... και δη να το γραφω...
ουι ουι!! παλι αλλου τ' αλλου ειμαι σημερα?...)
Κοκοβιέ, έχεις απόλυτο δίκιο, το θέμα αγγίχθηκε εντελώς επιδερμικά, αλλά δεν ξέρω τι φταίει… δεν νομίζω ότι φταίει η συγγραφέας, η οποία μου φάνηκε άξιος άνθρωπος (βλέπε next post)… λες να φταίει ο σκηνοθέτης? Δεν ξέρω δεν κατάλαβα τι φταίει, πάντως τη βρήκα πολύ χειρότερη από όσο γράφω, απλά μου φάνηκε αγένεια (προς ποιους? Έχω κάτι κολλήματα ώρες-ώρες…) να ποστάρω χειρότερη κριτική.
Το crash δεν το είδα, επιφυλάσσομαι.
Ορλάντο, ξέρεις γιατί χαίρομαι πιο πολύ? Γιατί, δεν πα να κόπτονται όλοι διαφημιστές του κόσμου, να γράφουν κριτικές, να βλέπουμε παντού και να ακούμε για ένα θέμα (στη περίπτωσή μας, μια ταινία)…το ένστικτο του κόσμου είναι αλάνθαστο, του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, δεν ξεγελιέται με τίποτα.
Oldskipper, να σου πω τη αλήθεια, στην ταινία μου έσπασε τα νεύρα τόσο west, μου φάνηκε, (πώς να το πω ευγενικά?) χαμηλού iq, σαν να είχαν όλοι εκεί παρωπίδες… ούτε αναζητήσεις, ούτε σκέψεις, ούτε βιβλία, δεν ξέρω αν φταίει το σενάριο, το βιβλίο, ή ήταν έτσι εκείνη η εποχή, ή είναι έτσι οι Αμερικάνοι γενικά…
Κατά ένα περίεργο τρόπο, αυτά τα μπαρ σαν το applebees και το Fridays, μου αρέσουν πάρα πολύ, και μου αρέσουν επίσης αυτά τα μέρη που πάνε το βράδυ και χορεύουν, με φαρδιές φούστες και μπότες οι γυναίκες, τα έχω δει σε άλλες ταινίες και εκεί μου φαίνονταν εντελώς γοητευτικά.
Εδώ δεν ξέρω τι δεν λειτούργησε καλά…
Αυτά που γράφω για τον έρωτα είναι δικές μου σκέψεις (εκ βιωμάτων), τις έγραψα γιατί η ταινία πάει να πλασάρει το αντίθετο, ότι ο έρωτας έμεινε ζωντανός και ανεκπλήρωτος επί 20 χρόνια, ενώ εγώ είδα την κούρασή των εραστών που ο έρωτας μαράθηκε πάνω στο άνθος του, στα μάτια τους. Πάλι, θα ήθελα την γνώμη και άλλων πάνω σ αυτό, μήπως εγώ κάνω λάθος και το ταύτισα με προσωπικά μου βιώματα.
Λύσσιπε, ελπίζω να εννοείς ότι τα goodys είναι light και υγειηνά , εεε??
Λαμπρούκο, θα πάψεις ποτέ να συγκρίνεις τον εαυτό σου συνέχεια με πιάτα?
(να έλεγες μπισκοτολούκουμο, μάλιστα!!).
Υπάρχουν σκηνοθέτες Αμερικάνοι (όπως ο κύριος Ταραντίνο, πχ) που κάνουν ποιήματα, το ένα καλύτερο από το προηγούμενο, αλλά και ευρωπαίοι, μην ταυτίζεις τον κινηματογράφο με την Αμερική, δεν του αξίζει τέτοιο κακό!!
Να μην σου πω για τα ιαπωνικά, ρώσικα και πολλών άλλων χωρών διαμαντάκια που έχω δει στο φεστιβάλ κινηματογράφου, και που δυστυχώς δεν βγαίνουν ποτέ στις αίθουσες… Αντε, σταματώ, θα σου κάνω ένα ποστ για το σινεμά…
Στο θέατρο είδα το Mr Love και την Shirley Valentine πρόσφατα, και ήταν θαυμάσια και τα δύο.
Μιραντολίνα, άστον κάτω τον Τζώρτζ, εγώ τον είδα πρώτη!! γιατί φιλενάδες, φιλενάδες, αλλά εδώ θα μαλλιοτραβηχτούμε…!!!
Βασιλική, εσείς γιατί δεν πάτε να δείτε την ταινία, να μην φαίνομαι μόνο εγώ γκρινιάρα σαν πραγματική κριτικός κινηματογράφου?? (επιτέλους, εξέφρασα με λέξεις το όνειρό μου!!)
Συμφωνώ και επαυξάνω για τον Κλούνευ .
Το υπουργείο πολιτισμού προειδοποιεί: Ο Τζωρτζ Κλουνυ κανει κακό στην τριχοφυία.
;-)
Δημοσίευση σχολίου