ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΟΥΣΑ.... ΑΣ ΧΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΑΣ -Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ-....... (ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ)ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ (ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ). Α! ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΟΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Η' ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ.............
{ΚΑΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ....
ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟΥ, ΟΚ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΝΟΜΙΖΩ}
ΤΑ ΛΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΛΕΜΟΝΑΚΙ ΜΟΥ.... ΣΕ ΝΙΩΘΩ...... ΣΕ ΦΙΛΩ...
Εδώ, πάντως, το θερινό ηλιοστάσιο το γιορτάζουν με μουσική στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, στήνεται και από μία γιορτή. Στη γειτονιά που μένω, παίζουν σκα και ρέγγε. Και, ξέρεις, εδώ η μέρα διαρκεί περισσότερο. Χιχιχι!
εγω πάλι ισορροπία θέλω (επειγόντως). Πειράζει όμως που δεν θέλω τον Ηλιο; Οχι το Φως. Τον Ηλιο. Μου πληγώνει τα μάτια και το μυαλό. Μήπως μπορώ να παραγγείλω ενα μικρό, τοσο δα συννεφάκι να στέκει μόνιμα πάνω από το κεφάλι μου και να με σκιάζει αλλά να μην σας τον στερώ και σας;
Στο δικό μου χθεσινό ποστάκι περί θερινού ηλιοστασίου, το ξωτικό πουκ φέρνει πρώτα με διάφορα μαγικά την ανισορροπία για να επέλθει μετά η πλήρης ισορροπία!
Και κοιτώντας το γυαλί, το οποίο αντανακλούσε το φως από τη μπαλκονόπορτα της κουζίνας, σκέφτηκα: Αν το θερινό ηλιοστάσιο κοιτούσε στον καθρέφτη, σε πιο σημείο στον χώρο θα έβλεπε το είδωλό του; Απέναντί του. Εκεί που είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο. Εκεί που στέκει η "ισορροπία" του.
Δεν είναι το ακριβές αντίθετο του κάθε τινός αυτό που φέρνει την ισορροπία. Ούτε η ισορροπία βρίσκεται στις δώδεκα ώρες μέρα και εξ ίσου δώδεκα ώρες νύχτα. Ισορροπία είναι και οι έξι μήνες μέρα κι έξι νύχτα.
Η ισορροπία, ευσταθής και ασταθής, είναι αυτή που στη χοροεσπερίδα των εννοιών, χορεύει καρσιλαμά (=αντικριστό, εκ του "καρσί" που σημαίνει αντίκρι) με την εκτροπή.
Στις ημέρες του χρόνου, η ισορροπία μοιάζει ευσταθής, δυσμετάβλητη. Στις διαθέσεις μας, η ισορροπία μοιάζει ασταθής, ευπαθής, αειρέουσα.
Αυτά, αν η χθεσινή μέρα ήταν που κοιταζόταν στον καθρεύτη. Μα ήταν αλληνής καθρέφτης, ο καθρέφτης αυτός.
19 σχόλια:
ισορροπία;;;; Βαρετή μωρέ.
φιλί
Ας αρκεστούμε στο ισημερία...
Συγνώμη που σας το χαλάω αλλά...
Ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη μέρα της χρονιάς (15 ώρες παρακάλω!).
Οπότε, φως...
Για την ισορροπία θα περιμένουμε το Σεπτεμβρη...
Ποιος την έχασε την ισορροπία για να τη βρούμε εμείς;
Ηλιοχαρά είναι!
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΚΟΥΣΑ.... ΑΣ ΧΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΑΣ -Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ-....... (ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ)ΜΕ Ή ΧΩΡΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ (ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ). Α! ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΟΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Η' ΝΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ.............
{ΚΑΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ....
ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟΥ, ΟΚ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΝΟΜΙΖΩ}
ΤΑ ΛΕΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΛΕΜΟΝΑΚΙ ΜΟΥ....
ΣΕ ΝΙΩΘΩ......
ΣΕ ΦΙΛΩ...
Δε θέλω καμιά ισορροπία!
Δηλώνω ανισόρροπος!
O alcimede με πρόλαβε.... πολύ καλό το lapsus, λεμονίτα μου! Γλώττα λανθάνουσα, τ'αληθή λέγει ως γνωστόν!
Εδώ, πάντως, το θερινό ηλιοστάσιο το γιορτάζουν με μουσική στους δρόμους. Σε κάθε γειτονιά, στήνεται και από μία γιορτή. Στη γειτονιά που μένω, παίζουν σκα και ρέγγε. Και, ξέρεις, εδώ η μέρα διαρκεί περισσότερο. Χιχιχι!
Ωχ, ολοφάνερη λοιπόν η έλειψη ισορροπίας...
:))
Πήγαινε από την άλλη να μην μπατάρουμε !
Hello sweet lemon ! Πάω να διαβάσω και τα υπόλοιπα .
:)))
καλημερα...
περασα...
φιλια..
εγω πάλι ισορροπία θέλω (επειγόντως).
Πειράζει όμως που δεν θέλω τον Ηλιο; Οχι το Φως. Τον Ηλιο.
Μου πληγώνει τα μάτια και το μυαλό.
Μήπως μπορώ να παραγγείλω ενα μικρό, τοσο δα συννεφάκι να στέκει μόνιμα πάνω από το κεφάλι μου και να με σκιάζει αλλά να μην σας τον στερώ και σας;
ralou, το συννεφακι σας εφτασε...
Στο δικό μου χθεσινό ποστάκι περί θερινού ηλιοστασίου, το ξωτικό πουκ φέρνει πρώτα με διάφορα μαγικά την ανισορροπία για να επέλθει μετά η πλήρης ισορροπία!
Και κοιτώντας το γυαλί, το οποίο αντανακλούσε το φως από τη μπαλκονόπορτα της κουζίνας, σκέφτηκα:
Αν το θερινό ηλιοστάσιο κοιτούσε στον καθρέφτη, σε πιο σημείο στον χώρο θα έβλεπε το είδωλό του;
Απέναντί του.
Εκεί που είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Εκεί που στέκει η "ισορροπία" του.
Δεν είναι το ακριβές αντίθετο του κάθε τινός αυτό που φέρνει την ισορροπία.
Ούτε η ισορροπία βρίσκεται στις δώδεκα ώρες μέρα και εξ ίσου δώδεκα ώρες νύχτα.
Ισορροπία είναι και οι έξι μήνες μέρα κι έξι νύχτα.
Η ισορροπία, ευσταθής και ασταθής, είναι αυτή που στη χοροεσπερίδα των εννοιών, χορεύει καρσιλαμά (=αντικριστό, εκ του "καρσί" που σημαίνει αντίκρι) με την εκτροπή.
Στις ημέρες του χρόνου, η ισορροπία μοιάζει ευσταθής, δυσμετάβλητη.
Στις διαθέσεις μας, η ισορροπία μοιάζει ασταθής, ευπαθής, αειρέουσα.
Αυτά, αν η χθεσινή μέρα ήταν που κοιταζόταν στον καθρεύτη.
Μα ήταν αλληνής καθρέφτης, ο καθρέφτης αυτός.
Υ.Γ.
Συννεφάκι, έφερες ένα χαμόγελο
και το φόρεσαν πολλοί.
ΑΝΩΝΥΜΕ, ΠΟΛΥ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....
α! ανώνυμε γράφεις πολύ όμορφα... Μακάρι να σε ξαναδιαβάσω, αλλά σκέφτεσαι κάποιον τρόπο για να γίνει αυτό?
Δημοσίευση σχολίου