απορίες...

Η δασκάλα προτείνει στα παιδιά να γράψουν ένα ποίημα, βασισμένο σε έναν πίνακα της αρεσκείας τους... (Τι ωραία! Αλήθεια, συνηθίζονται τέτοια θαυμάσια στα σχολεία σήμερα, ή πέσαμε στην εξαίρεση?).
Η Χρύσα λοιπόν, που ξέρει να ξεχωρίζει τον Βαγκόγκ, τον Ντεγκά, τον Μονέ και τον Σαγκάλ-όχι απαραίτητα μεταξύ τους, αλλά από όλους τους υπόλοιπους, διάλεξε πίνακα, έγραψε και ποίημα:

Μια κυρία με ομπρέλα

με παιδιά και με αέρα

κίνησε να πάει στο λιβάδι

με αέρα και χαλάζι.



Όμως η κυρία αφήνει τα

παιδιά και φεύγει μακριά,

πάει μια βόλτα στην εξοχή

με την άνοιξη μαζί.

-Καλά βρε Χρύσα (ειλικρινά έκπληκτη η θεία, μετά την απο μνήμης και ως νεράκι τρέχουσα απαγγελία), πως μπορείς να το θυμάσαι απ΄έξω, και μάλιστα να το λές έτσι γρήγορα?
-Αφού είμαι ποιητής, εγώ το έγραψα. Λές να μην ξέρω απ΄έξω τα ποιήματά μου?

* * * * * * *