ανησυχίες...

Σήμερα είναι από κείνες τις μέρες, που με πιάνει πανικός στη σκέψη πως μπορεί να χαθεί ο βλογερ μια μέρα, και να χάσω επαφή μ ένα σωρό θαυμάσια κείμενα,
τέτοια που σε κάνουν να νιώθεις χαρά που αξιώθηκες και τα διάβασες, τέτοια που σε κάνουν να νιώθεις λίγο ψηλότερος, σαν να απομακρύνεσαι λίγο από τη γη και να σηκώνεσαι ψηλότερα, σαν να αλαφραίνεις, να φεύγει λίγο βάρος από πάνω σου, και να πετάς.
Και με πιάνει ο πανικός να τα σώσω, να τα κάνω κόπι-πέιστ και να τα τακτοποιήσω σε κίτρινους φακέλους και σε ντόκιουμεντς-ντοκουμέντα, ανά βλόγερ, ανά ημερομηνία, ανά οτιδήποτε, αρκεί να τα έχω...

Κι αν μετά μου καεί ο σκληρός? (φτου-φτου). Κι αν μου χαθούν τα αρχεία μου?

Τουλάχιστον με τα βιβλία την έχεις αυτή τη σιγουριά: είναι καθισμένα στο ράφι της βιβλιοθήκης, ή ακόμα- ακόμα δίπλα σου, στο κομοδίνο, και σε κοιτάζουν, συνέχεια. Καμιά φορά σκεπάζονται με σκόνη και γίνονται τόσο ένα με το χώρο, που εξαφανίζονται, αλλά τελικά είναι εκεί, προσβάσιμα, συνέχεια.
Βέβαια, σ αυτή την περίπτωση, κάποια στιγμή μάλλον, θα είσαι εσύ αυτός που θα λείψει από τα βιβλία, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!

Το ξέρω πως όλα αυτά που διαβάζουμε, που βλέπουμε, που συναντάμε, που ζούμε καθημερινά, γράφονται μέσα μας ανεξίτηλα, και παραμένουν κομμάτι μας ακόμη κι αν δεν τα θυμόμαστε συνειδητά, πως ποτέ δεν εξαφανίζονται από πάνω μας. Αλλά να, μερικές μέρες σαν σήμερα, ανησυχώ.
(Μας είπες κάτι καινούριο τώρα… Για πες μας για ΤΙ δεν ανησυχείς εσύ…?).

Η προηγούμενη φορά που ανησύχησα για το ίδιο πράγμα, ήταν ακριβώς πριν ένα χρόνο-με απόκλιση μιάς ημέρας... Τώρα, αν αυτό δείχνει σταθερότητα ή στασιμότητα, θα σας γελάσω...



* * * * * * *