Ελπίζω να μην περάσω όλη τη χρονιά όπως πέρασα την πρώτη μέρα της: καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή, με τα μάτια να μην ανοίγουν από την γκριζάδα της μέρας, χωρίς διάθεση για τίποτα-ούτε να χαθώ στο ίντερνετ, ούτε να κάνω δουλειές, ούτε να διαβάσω, τίποτε.
Ελπίζω να περάσω όλη τη χρονιά όπως πέρασα το πρώτο βράδυ της: παρέα με καλούς ανθρώπους, με κουβέντα και γέλια, με κορίτσια που είναι τα ίδια παντού: ικανά να μιλάνε όλα μαζί μα και ν’ ακούν μια χαρά η μια την άλλη ταυτόχρονα!
Για ακόμη μια φορά, και χθες και σήμερα, είδα πως άμα πάρεις τα πόδια σου και ντυθείς και βγεις από το σπίτι, η ζωή μπαίνει μέσα σου θέλεις δε θέλεις, στρογγυλοκάθεται και σε γεμίζει: ενέργεια και κατ΄επέκταση χαρά. Όμως αυτό το ρημάδι το πρώτο βήμα, πόσο δύσκολο είναι πια να το κάνεις κάθε φορά... Κι αυτό το χοντροκέφαλό μου, τόσες φόρες να την έχει πατήσει με το κλείσιμο μέσα στο σπίτι και μέσα μου, και τόσες φορές νάχει αναστηθεί με μια βόλτα στον καθαρό αέρα, και πάλι, τίποτε, στουρνάρι, αμετακίνητο...
* * * * * * *
8 σχόλια:
Μήπως διαβλέπω ένα στόχο για σένα εδώ? ;) Όλους μας πιάνει πότε πότε,δεν είναι ανησυχητικό! :D
Καλημερούδια!
Ο,τι κάνουμε καλά καμωμένο είναι βρε! Και μέσα και έξω!
Kι' έχει έναν ήλιο σήμεραααα....
:-)))
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΚΙ' ΟΜΟΡΦΗ ΧΡΟΝΙΑ
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ!!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκλιές
Αποκλείεται να περάσεις όλη τη χρονιά όπως πέρασες την πρώτη μέρα της. Είναι, ίσως, η μελαγχολία των τελευταίων ημερών πριν το τέλος των διακοπών.
Εγώ μελαγχολώ κάθε χρόνο. Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν όλα αυτά τα χρόνια πήγαιναν στραβά επειδή ένιωθα έτσι;)
Και βέβαια θα περάσεις την χρονιά ,ομορφα,με βόλτες,με διάβασμα και σερφάρισμα,και με οτι αγαπάς να κάνεις.
Αν πιστέψω οτι θα πλένω πιάτα ολο το ετος-3 φορές επλυνα την πρωτοχρονιά-θα παραφρονήσω.Φιλιά.
Λεμονακι οι γιορτες ειναι περιεργο πραγμα.Ολους μας πιανει μια μελεγχολια η μια ξεφρενη αισιοδοξια που ουσιαστικα ειναι το ιδιο.Γι αυτο υπαρχουν-τις καθιερωσαμε και γι αυτο τον λογο αλλωστε.Για να αναστατωνονται οι ανθρωποι κι αυτο να τους οδηγει καπου.Προς τη μια η την αλλη κατευθυνση.Σ ολα οσα μας τριγυριζουν αυτο δεν συμβαινει?Νομιζω οτι η ''θεση''ειναι στο ενδιαμεσο.Εκει οπου αποστασιοποιουμαστε και μενουμε απαθεις.Η απαθεια δεν ειναι αδιαφορια ομως.Ειναι θεση ηρεμιας.Καλημερα σου.
Είναι θέμα οπτικής.
Η εναλλαγή από την μια φάση στην άλλη, ίσως τελικά είναι όλη η ουσία. Έτσι ζεις πιο έντονα, έστω και άθελά σου.
Να βγαίνεις lemon μου. Να αφήνεις το μυαλό και το κορμί σου στον αέρα,να αλλάζεις εικόνες και ατμόσφαιρα.Να περπατάς στους δρόμους τυλιγμένη με κάτι ζεστό. Να χαζεύεις τους ανθρώπους με βλέμμα "γλυκό".Να χαζεύεις τον ουρανό όπως και να είναι.Εγώ περιμένω πως και πως να γλυκάνει ο καιρός μήπως και βγω λιγάκι.Απο την άλλη μη μετανιώνεις για το "μεσα". Μην αφήνεις κάτι να σε πιέζει.Ποιος είπε οτι το "εξω" είναι must;Εγώ κάποιους μήνες πριν όλα αυτά δεν έβγαινα, να σου πω την αλήθεια το μετάνιωσα αλλά και απο την άλλη λέω αφου δεν μου έβγαινε...δε πειράζει!
Δημοσίευση σχολίου