17.5.08

ο Μάιος των εξετάσεων

Πρέπει να διαβάσω, γιατί το άλλο Σάββατο γράφω εξετάσεις, για τη δουλειά μου . Δεν έχω καμία διάθεση να αποστηθίσω ορισμούς. Θέλω έναν καφέ και να κοιτάζω τον τοίχο (ή την οθόνη).

Πέρασαν 24 χρόνια από κείνο το Μάιο των Πανελλαδικών, που η μαμά μού έφερνε καθαρισμένα καροτάκια και χυμούς πορτοκάλι κάθε λίγο, που είχα τα πατζούρια του δωματίου κατεβασμένα όλη τη μέρα για να μη μπαίνει φως, και την πόρτα κλειστή, και ούρλιαζα στην αδελφή μου όποτε άνοιγε να μπει μέσα.

Προς τι όλα αυτά; Ούτε να μπω στο Πανεπιστήμιο ήθελα-όσο συνειδητά θα έπρεπε. Να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα οι εξετάσεις ήθελα, κι όσο το δυνατόν πιο αίσια, ώστε να μη χρειαστεί να ξαναπεράσω τη διαδικασία του διαβάσματος και των εξετάσεων.
Και επαναλαμβάνω, προς τι όλα αυτά; Άντε και πέρασα, και με καλή σχετικά σειρά (30 στους 300), στην πρώτη σχολή της επιλογής μου. Ήμουν τόσο σκασμένη από το διάβασμα και τόσο αδιάφορη για τη σχολή όπου πέρασα, που δεν ξαναδιάβασα ποτέ από τότε. Πέρασα τσάτρα-πάτρα μερικά μαθήματα, και να ‘μαι τώρα, 24 χρόνια μετά, χωρίς πτυχίο, με 21 χρόνια δουλειάς στην πλάτη μου, στο κατώφλι της σύνταξης.

Τώρα ξέρω πως το επάγγελμα (και οι σπουδές) πρέπει να επιλέγονται με βάση όχι τις ικανότητες αλλά τις επιθυμίες των ανθρώπων. Τι να το κάνω που ο μπαμπάς μου πίστευε πως η εξυπνάδα και η τεμπελιά μου θα επενδύονταν σωστά στο επάγγελμα μιας καθηγήτριας μαθηματικών;

Το ότι μπήκα στη σχολή το χάρηκα, δε λέω, όσο περισσότερο γίνεται. Ήταν οι 3 μεγάλες απορίες της ζωής μου, μοναδικές για τον καθένα μας και αδύνατον να απαντηθούν παρά μόνο όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου: πως θα είναι την πρώτη φορά που θα κάνω έρωτα, αν θα μπω στο πανεπιστήμιο και πως θα είναι όταν γεννήσω. Οι δύο πρώτες απαντήθηκαν. Δεν έχω και μεγάλο ενθουσιασμό για καμία τους, οπότε κατά κάποιο τρόπο τώρα πια αδιαφορώ και για την τρίτη.

Αντί να διαβάζω για ασφάλειες, κάθομαι και γράφω ημερολόγιο. Και μάλιστα το βρίσκω πιο φυσιολογικό και πιο χρήσιμο.
Ανωριμότητα. Αντιεπαγγελματισμός. Ασυνέπεια. Τεμπελιά.
Πάω να κάνω έναν καφέ.


* * * * * * *

14 σχόλια:

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Tωρα αν σου πω οτι μου ελλειψαν εκεινα τα χρονια των πανελλαδικων τι θα πεις;;;

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι καθόλου δεν νοστάλγησα την αγωνία καθώς το πέρασα εις διπλούν! Απα πα!Ευτυχώς με πήραν με την επετηρίδα και δε χρειάστηκε ούτε για ΑΣΕΠ να διαβάσω. Τώρα πια επιλέγω που θέλω να ζοριστώ.

Δεν είναι ανωριμότητα, κούκλα μου, απλά είναι που δε σε ενδιαφέρει. Κάνε καφέ, χαλάρωσε. Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Καλά τι εξετάσεις δίνεις στο κατώφλι της σύνταξης? Μήπως είναι κανένα νέο νομοσχέδιο που ψηφήστηκε και προϋποθέτει το πέρασμα εξετάσεον προκειμένου να βγεις στη σύνταξη? Έλεος! Φτάνει πιά!

Dr_MAD είπε...

Κουράγιο και καλή τύχη! Και δεν είναι καθόλου ανώριμο το να γράφεις σε μας. Γιατί εμείς σου στέλνουμε καλό κάρμα! Ακούς εκεί!...

An-Lu είπε...

Πιάσε ένα φρέντο κα για μένα...

faraona είπε...

???
:(

Ανώνυμος είπε...

μηπως εισαι εντελως ανευθυνη,τεμπελα και ταχαμ δηθεν κουλτουριαρα?

Περί κουζίνας και όχι μόνο είπε...

Εγώ πάλι που το ξαναπέρασα πρόσφατα γιά να τελειώσω τα ρημάδια τα μαθήματα του Πανεπιστημίου, το χάρηκα (το ξενύχτι γιά το διάβασμα, όχι την αγωνία). Μου φάνηκε οτι ξανάγινα 18 χρονών. Βέβαια προσγειώθηκα όταν στο αμφιθέατρο γιά τις εξετάσεις τα παιδιά γύρω μου μου μιλούσαν στον πληθυντικό και τα μητρώα τους ήταν πολύ πενταψήφια ενώ το δικό μου τριψήφιο, αλλά κι'αυτό μου φάνηκε σαν να με ξανάνιωσε.
Νομίζω κουμπαρούλα μου, οτι τα της δουλειάς είναι που μας κουράζουν. Οτι αφορά θέματα εκτός δουλειάς μας ελαφρώνουν. Ισως αν κάναμε μιά δουλειά που μας άρεζε να μην ήταν έτσι ε;

Σταυρούλα είπε...

Ανώνυμε/η, πήγαινε αλλού να χύσεις τη χολή σου! Γρήγορααα!

Γκρρρ...

x-ray είπε...

πέρασα να ρίξω λίγο ζάχαρη στον καφέ σου :)

McKat είπε...

Καλό κουράγιο και καλή συγκέντρωση... Εξετάσεις, χμ, κρύο πράγμα αλλά ε, το διάβασμα όταν δεν το παραχ... (βλέπε Πανελλήνιες) μπορεί να έχει και το χάζι του. Καλή επιτυχία...

Dory είπε...

Λίγοι είναι αυτοί που κάνουν μόνο αυτό που θέλουν, καλή μου Lemon. Εμείς οι κοινοί θνητοί, έχουμε και τα πρέπει... Κουράγιο, my sympathy :)

P. Kapodistrias είπε...

Σκληρή εμπειρία η των εξετάσεων και θα μού επιτρέψεις να πω, τόσο αδιέξοδη και ατελέσφορη έως βλακώδης.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εντέλει μπαίνουμε σ' αυτό το κολαστήριο...

Ή μάλλον, μπορώ να καταλάβω...

Juanita La Quejica είπε...

Καλή Επιτυχία! Σε όλους όσους δίνουμε εξετάσεις.