ποτέ δεν τον επισκέφθηκε κανείς οικείος

…στο απαρχαιωμένο Φρενοκομείο Κερκύρας, για 13 έτη, 10 μήνες και 27 ημέρες.

…οι λόγοι του εγκλεισμού του ήταν «από τον γέλωτα άνευ λόγου, τους φόβους, την επιθετικότητα κατά του πατρός και των οικείων του, τις απόπειρες αυτοκτονίας», σημειώνοντας ότι «έπασχεν από ονειρώξεις συνεπεία των οποίων ήταν οι αυνανισμοί εξ αποτυχόντος έρωτος».

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς, Σοφάκι, έζησε μια πολύ δύσκολη ζωή. Πιο πολύ καιρό ήταν μέσα σε τρελοκομεία, παρά έξω. Δεκατρία χρόνια στο φρενοκομείο Κέρκυρας, κι άλλα δεκατρία (και βάλε) στο φρενοκομείο του σπιτιού του, στην Τήνο, όπου η μαμά του κατέστρεφε ότι προσπαθούσε εκείνος να πλάσει με τα χέρια του, πεπεισμένη πως η τέχνη του ήταν που του προκαλούσε την τρέλα. Τι να πω? Μπορείς να πεις τι έχει μέσα στο μυαλό του ο άλλος? Μια μάννα? Δεν μπορεί, θα πονούσε κι εκείνη, με τον τρόπο της. Που να ξέρει πως έπρεπε να του φερθεί?
Πάντως, όπως μας παραδίδεται, «την ημέρα που πέθανε η μητέρα του, στεκόταν απαθής και αδιάφορος. Κατέβηκε στο υπόγειο, άρχισε να πλάθει τον πηλό και φέρεται να είπε στις ανιψιές του που μοιρολογούσαν: "Σωπάστε και εγώ θα πιάσω την τέχνη να δουλεύω"». Ήταν πια ελεύθερος. Και 65 χρονών.

Τι άλλον να σου γράψω για τη ζωή του? Ήταν γεννημένος στις 14 Αυγούστου του 1851. Διάβασε εδώ αν θέλεις, από όπου πήρα τα αποσπάσματα του ποστ, έχει κι ένα χρονολόγιο. Κι εδώ περισσότερα για τη ζωή του. Όσο για τα έργα του, θα τα δεις στο βιβλίο.

Τι του έφταιξε κι αρνήθηκε τη ζωή και την τέχνη; Ο ερευνητής Γ. Μπόλης αναφέρει όλα τα ενδεχόμενα. Απογοήτευση- δεν ήταν εύκολη η σταδιοδρομία ενός γλύπτη-, σύγκρουση με τον πατέρα του και τη μητέρα που του έσπαγε τα έργα, και ερωτική απογοήτευση.

Κι όταν θα έρθεις, να πάμε στο Πρώτο Νεκροταφείο, να δούμε την Κοιμωμένη του. Μόνο να προλάβουμε, γιατί διαβάζω πως καταστρέφεται, από ανθρώπους κι από τον καιρό.
Ο Χαλεπάς δίνει συνέντευξη σε δύο συνέχειες σε αθηναϊκή εφημερίδα για να δηλώσει στο πανελλήνιο ότι δεν υπήρξε ερωτευμένος με την κοιμωμένη Σοφία Αφεντάκη, δεν τη συνάντησε ποτέ στη ζωή του και ότι άλλη αγαπούσε: τη Μαριγώ. «Αυτά που κάνω σήμερα είναι πολύ πιο ωραία», προσέθετε. «Ο νέος Χαλεπάς ξεπέρασε τον παλιό».


* * * * * * *