Άγκυρα, 2 Νοεμ. 49

…Πάνω σ΄ αυτά, και καθώς προσπαθούσα, χτες βράδυ, να συγκεντρώσω αυτή τη δουλειά, που είναι δουλειά τέλος πάντων 23 χρόνων, αυτά τα λίγα, αναλογιζόμουν πόση επιμονή μου χρειάστηκε, και πόσα πράγματα ν΄ απαρνηθώ, για να γίνουν. Το δύσκολο δεν είναι να γράφεις ποιήματα, η μεγάλη δυσκολία είναι να προστατέψεις μια γωνιά για τη σκέψη σου αμόλυντη. Να προστατέψεις αυτή τη γωνιά όπου αισθάνεσαι πιο καθαρός. Χτες βράδυ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τα ιδώ όλα αυτά, όλα μαζί συγκεντρωμένα, ένα πράγμα που δεν μου έτυχε πολλά χρόνια τώρα, έφτασα στο συμπέρασμα πως και λιγότερα αν ήταν, κι αν είχα να ξαναρχίσω τη ζωή μου το ίδιο θα έκανα, όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για την προσπάθεια. Την προσπάθεια να μην ακολουθήσεις τον κατήφορο. Και τώρα ακόμα που μεθαύριο πατώ τα πενήντα, αν είχα ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσω θα ήμουν ενθουσιασμένος ν΄ αφήσω όλην αυτή την τύρβη και να τραβηχτώ σε μια ξερή ελληνική γωνιά και να κοιτάξω να πεθάνω σαν άνθρωπος. Το έργο θα ήταν το pourboire του θεού.
Βλέπεις πως το γράμμα σου μ΄ έβαλε χτες βράδυ σ΄ ένα δρόμο που με οδήγησε σε αισιόδοξες σκέψεις, σε απλές σκέψεις, που είναι το ίδιο...

* Απόσπασμα από την επιστολή 206 του Γ.Σεφέρη στον Γ.Κ.Κατσίμπαλη, από τον δεύτερο τόμο της αλληλογραφίας τους 1924-1970, που εκδόθηκε πρόσφατα από τον Ίκαρο, με τίτλο "Αγαπητέ μου Γιώργο".

* Η φωτογραφία είναι απο το τρίστρατο, στην Πλάκα.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

….on this matter, and while I was trying, last night, to gather all this work, which after all is a 23 years work, these few things, I was thinking how much persistence I needed to have, and how many things to deprive myself, for the work to be done. The difficult thing is not to write poems, the great difficulty is to protect that corner for your thought clear. To protect this corner where you feel more clean. Last night, while I had the chance to see all these, all together, gathered, something that I had not the chance to do since many years, I came to the conclusion that, even if they were fewer, even if I had to start my life all over again, I would do the same, not for the result, but for the effort. The struggle not to follow the slope. Even now, that in the day after I will be fifty, if I had a piece of bread to live on, I would be excited to leave all this turbulence and to withdraw in a dry Greek corner, and try to die like a human. The creation [that I might do] would just be the pourboire of God. As you can see, your letter, last night, drove me in a road of positive thoughts, simple thoughts, which is the same…

* Extract from the letter Nr 206 G.Seferis to G.K.Katsimpalis, from the second volume of their correspondence 1924-1970, that was published recently by Icarus, titled “My Dear Giorgos”.


* * * * * * *