1.11.09

The Irony of Fate or Enjoy Your Bath!


(songs-part 1)

Μια ταινία του 1975, της Mosfilm.

Παίζεται ακόμη στη Ρωσία-και στις πρώην σοβιετικές χώρες-παραδοσιακά κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς. Τη βλέπουν με τόση ευχαρίστηση, όσο το It's a Wonderful Life βλέπεται κάθε Χριστούγεννα.

* * *

Ο Ζένια είναι έτοιμος να ζητήσει σε γάμο τη Γκάλια στο τετ-α-τετ παραμονής πρωτοχρονιάς δείπνο τους. Μερικές ώρες πριν, πηγαίνει στην-παραδοσιακή εδώ και χρόνια τέτοια μέρα-συνάντηση με τους φίλους του σε ένα λουτρό.
Εκεί ξεχνιούνται, πίνουν, γίνονται λιώμα, και τελικά αντί για τον φίλο του Πάβλικ που επρόκειτο να ταξιδέψει για Λένιγκραντ, επιβιβάζεται ο Ζένια...
Εδώ είναι η καρδιά της ταινίας: οι πόλεις εκείνο τον καιρό (ίσως και τώρα, ποιος ξέρει) περιστοίχίζονταν στα περίχωρά τους από τεράστιες πολυκατοικίες, με αριθμημένους δρόμους, κτήρια, διαμερίσματα.
Έτσι ο Ζένια παίρνει ένα ταξί, και δίνοντας την διεύθυνση του σπιτιού του, πηγαίνει στο αντίστοιχο διαμέρισμα του Λένιγκραντ, όπου-από διαβολική σύμπτωση-το κλειδί του ταιριάζει απόλυτα!
Ίδια όλα, η είσοδος του κτηρίου, ο διάδρομος της οικοδομής, το ασανσέρ, η διαρύθμιση του διαμερίσματος... Τις λεπτομέρειες δεν είναι σε θέση να τις αντιληφθεί λόγω της ..βότκας.
Πέφτει λιώμα στο κρεβάτι-δίπλα του το χριστουγενινιάτικο δέντρο, το τραπέζι στρωμένο για δύο-όλα όπως στο σπίτι του...
Σε λίγο έρχεται η ένοικος του διαμερίσματος, η Νάντια κι αρχίζει να ετοιμάζεται όλο χαρά: περιμένει τον Ιππόλυτο, ο οποίος θα την ζητήσει επίσης σε γάμο το βράδυ...

Τα μετά είναι μάλλον προφανή.
Αποκαλύπτεται η παρεξήγηση, τα ζευγάρια καυγαδίζουν, χωρίζουν, φιλιώνουν, ξαναχωρίζουν... Τα φαγητά τρώγονται, επισκέπτες μπαινοβγαίνουν στο διαμέρισμα, γίνονται τηλεφωνήματα Μόσχα-Λένιγκραντ, μεθύσια, κλάματα, χιόνια...

Η ταινία είναι μεγάλη-192 λεπτά.
Παρεμβάλλονται αρκετά τραγούδια, σόλο με συνοδεία κιθάρας, όπου τραγουδούν εναλλάξ ο Ζένια και η Νάντια.

* * *

Μπορεί άραγε να φανεί πόσο μαγευτική είναι η ταινία από την ξερή περιγραφή των παραπάνω δεδομένων?
Αν βάλω λέξεις στη σειρά, -χιόνι πέφτει συνέχεια έξω από το παράθυρο, το δέντρο είναι στολισμένο, απλά, σαν ξεπουπουλιασμένο-όπως αυτά των παιδικών μας χρόνων, τα χρώματα είναι θαμπά, γαλάζια και καφέ, τα τραγούδια είναι σα χάδια, οι στίχοι είναι σα μαχαίρια-, θα βοηθούσε καθόλου?

* * *

Στην wikipedia είδα πως οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Παστερνάκ και της Τσβεντάγιεβα.

Οι γούνινοι σκούφοι είναι σαν αυτούς που μας φορούσε η μαμά μας το '70 και ντρεπόμασταν πολύ να τους φοράμε με την αδελφή μου.

(songs-part 2)



* * * * * * *

2 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Θα ήθελα πολύ να την δω! Κάποτε... Ευχαριστώ για τη γνώση!

RedHat είπε...

θέλω κι εγω να την δώ.
και ολα οσα ειπες βοήθησαν την φαντασία να πλάσει το σκηνικό.

πολλά φιλιά