The Irony of Fate or Enjoy Your Bath!

(songs-part 1)

Μια ταινία του 1975, της Mosfilm.

Παίζεται ακόμη στη Ρωσία-και στις πρώην σοβιετικές χώρες-παραδοσιακά κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς. Τη βλέπουν με τόση ευχαρίστηση, όσο το It's a Wonderful Life βλέπεται κάθε Χριστούγεννα.

* * *

Ο Ζένια είναι έτοιμος να ζητήσει σε γάμο τη Γκάλια στο τετ-α-τετ παραμονής πρωτοχρονιάς δείπνο τους. Μερικές ώρες πριν, πηγαίνει στην-παραδοσιακή εδώ και χρόνια τέτοια μέρα-συνάντηση με τους φίλους του σε ένα λουτρό.
Εκεί ξεχνιούνται, πίνουν, γίνονται λιώμα, και τελικά αντί για τον φίλο του Πάβλικ που επρόκειτο να ταξιδέψει για Λένιγκραντ, επιβιβάζεται ο Ζένια...
Εδώ είναι η καρδιά της ταινίας: οι πόλεις εκείνο τον καιρό (ίσως και τώρα, ποιος ξέρει) περιστοίχίζονταν στα περίχωρά τους από τεράστιες πολυκατοικίες, με αριθμημένους δρόμους, κτήρια, διαμερίσματα.
Έτσι ο Ζένια παίρνει ένα ταξί, και δίνοντας την διεύθυνση του σπιτιού του, πηγαίνει στο αντίστοιχο διαμέρισμα του Λένιγκραντ, όπου-από διαβολική σύμπτωση-το κλειδί του ταιριάζει απόλυτα!
Ίδια όλα, η είσοδος του κτηρίου, ο διάδρομος της οικοδομής, το ασανσέρ, η διαρύθμιση του διαμερίσματος... Τις λεπτομέρειες δεν είναι σε θέση να τις αντιληφθεί λόγω της ..βότκας.
Πέφτει λιώμα στο κρεβάτι-δίπλα του το χριστουγενινιάτικο δέντρο, το τραπέζι στρωμένο για δύο-όλα όπως στο σπίτι του...
Σε λίγο έρχεται η ένοικος του διαμερίσματος, η Νάντια κι αρχίζει να ετοιμάζεται όλο χαρά: περιμένει τον Ιππόλυτο, ο οποίος θα την ζητήσει επίσης σε γάμο το βράδυ...

Τα μετά είναι μάλλον προφανή.
Αποκαλύπτεται η παρεξήγηση, τα ζευγάρια καυγαδίζουν, χωρίζουν, φιλιώνουν, ξαναχωρίζουν... Τα φαγητά τρώγονται, επισκέπτες μπαινοβγαίνουν στο διαμέρισμα, γίνονται τηλεφωνήματα Μόσχα-Λένιγκραντ, μεθύσια, κλάματα, χιόνια...

Η ταινία είναι μεγάλη-192 λεπτά.
Παρεμβάλλονται αρκετά τραγούδια, σόλο με συνοδεία κιθάρας, όπου τραγουδούν εναλλάξ ο Ζένια και η Νάντια.

* * *

Μπορεί άραγε να φανεί πόσο μαγευτική είναι η ταινία από την ξερή περιγραφή των παραπάνω δεδομένων?
Αν βάλω λέξεις στη σειρά, -χιόνι πέφτει συνέχεια έξω από το παράθυρο, το δέντρο είναι στολισμένο, απλά, σαν ξεπουπουλιασμένο-όπως αυτά των παιδικών μας χρόνων, τα χρώματα είναι θαμπά, γαλάζια και καφέ, τα τραγούδια είναι σα χάδια, οι στίχοι είναι σα μαχαίρια-, θα βοηθούσε καθόλου?

* * *

Στην wikipedia είδα πως οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Παστερνάκ και της Τσβεντάγιεβα.

Οι γούνινοι σκούφοι είναι σαν αυτούς που μας φορούσε η μαμά μας το '70 και ντρεπόμασταν πολύ να τους φοράμε με την αδελφή μου.

(songs-part 2)

* * * * * * *