Tζ.Ντ.Σάλιντζερ

I feel sorry for all the people who died before Catcher in the Rye came out.


* * * * * * *

libraryland

Άγκυρα, Τρίτη βράδυ,
27/4/48

Αγαπητέ μου Νάνο. Έπειτα από τα χιόνια, άνοιξε ο ουρανός κι έπεσε πάνω μας ένας ρωμαλέος ήλιος με κάτι φοβερές ακονισμένες δαγκάνες. Αυλαία. Σήμερα σύννεφα, κρύο και βροχή. Πρώτη φορά που κατάλαβα τι θα πει η έκφραση ξέσκέπη γής. Υπάρχουν τόποι-έστω και χωρίς κανένα δέντρο-όπου αισθάνεσαι πως κάτι σε προστατεύει. Εδώ όλες οι μπουκαπόρτες ανοιχτές. Τα στοιχεία σε βαρούν από σταβέρο κι από σοπράνο και στην κάλμα αισθάνεσαι τελείως ξεβράκωτος. -Ύστερα από μια κοπιαστική μέρα, μαζεύτηκα στην κάμαρα του ξενοδοχείου μου και ξαναδιάβασα τα γράμματά σου από τον περασμένο Γενάρη. Έξω ακούω τα χούγιάσματα των αυτοκινήτων και κάπου-κάπου το σφύριγμα κανενός νυχτοφύλακα. Μέσα στην κάμαρα το γριτσάνισμα των ελληνικών εφημερίδων που διαβάζει η γυναίκα μου. Άς κουβεντιάσουμε-

* Νάνος Βαλαωρίτης-Γιώργος Σεφέρης, Αλληλογραφία (1945-1968)
* Libraryland


* * * * * * *

η βιβλιοθήκη

Tο κτήριο βρίσκεται στην Lootsstraat, μια γειτονιά στο Άμστερνταμ όπου οι δρόμοι έχουν ονόματα Φλαμανδών ποιητών και συγγραφέων του 18ου και 19ου αιώνα.
Το έργο εικονίζει μια βιβλιοθήκη που αποτελείται από 250 μοναδικά κεραμικά βιβλία.
Κάθε βιβλίο έχει τον τίτλο ποιήματος ενός από τους παραπάνω ποιητές ή ένα σχέδιο από ένα διάσημο βιβλίο του 18ου αιώνα του Johan Enschede.
Το έργο πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία του κεραμίστα P.Kemink με τους γραφίστες Melle Hammer και Susanne Laws.
* Μετάφραση από εδώ.


* * * * * * *

ποίημα

Ψηλά από τις πλαγιές να κατεβαίνεις
και να βυθίζεσαι στις χαμηλές τοποθεσίες.
Ν' ανακαλύπτεις, σα να πετάς με τα φτερα σου,
την απόσταση του δρόμου
που μικραίνει και ανθίζει
στο πλησίασμά σου.
Να διασχίζεις ένα χωριό σ' ένα λεπτό
και να παίρνεις μαζί σου με μια ματιά
την εικόνα του...
Μόνο στ' όνειρό μου είχα γνωρίσει ένα
τόσο μαγευτικό, τόσο ανάλαφρο τρέξιμο.
Ακόμα και στις ανηφοριές
ήμουν σε πολλή φόρμα.
Γιατί, πρέπει να το πω,
αυτός ήταν ο δρόμος του χωριού του Μώλν,
που έπινα έτσι.

Είναι μια παράγραφος, χαμηλά στη σελίδα 34 του Μεγάλου Μώλν του Alain-Fournier, που διαβάζεται και σαν ποίημα!
Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι το διαβάζω σε μετάφραση της Αγγελικής Νικολοπούλου, από τις εκδόσεις Γρηγόρη. Δεν ξέρω αν είναι καλή μετάφραση, η έκδοση είναι του 1970, βρίσκω λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε σήμερα αλλά ο ρυθμός του βιβλίου είναι συνεχής, κυλάει, κι όχι μόνο δεν κοπιάζεις για να πας παρακάτω αλλά αντίθετα τα κεφάλαια περνούν χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Αυτό θα έπρεπε να είναι προφανές στην ανάγνωση ενός βιβλίου, αλλά δυστυχώς δεν είναι.
Και μια περίεργη γραμματοσειρά, αραιά, λεπτά, κάπως τετραγωνισμένα γράμματα, η λέξη σέβεντις είναι αυτή που μάλλον την περιγράφει καλύτερα!
Πολλά είπα για να καταλήξω στο προφανές: η παραπάνω παράγραφος ξεχώρισε στο μυαλό μου σαν ποίημα.

Είχα διαβάσει για τον Μεγάλο Μωλν (δε θυμάμαι πια με σιγουριά, πάνε τόσα χρόνια) μάλλον στο Δεύτερο Φύλο της Σιμόν ντε Μπωβουάρ. Πιθανότατα το 1980, όταν στο δωμάτιό μας είχαμε την πορτοκαλο-άσπρη βιβλιοθήκη-διπλό-γραφείο κολημμένη στον τοίχο. Ήταν στη λίστα βιβλία-που-θέλω-να-διαβάσω λοιπόν, εδώ και 30 χρόνια!
Ε, έχω να πω ότι άξιζε τον κόπο!

* Υπάρχει και κοινότητα Meaulne στη Γαλλία από όπου η φωτογραφία.


* * * * * * *

home

Διαβάζω το Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι.
Και ανακαλύπτω την Mary Engelbreit.


* * * * * * *

ησυχία

Ξαναδιαβάζω τον θεό των μικρών πραγμάτων.
Και ανακαλύπτω την Johanna Wright.

* * * * * * *