29.11.10

μήπως θα ήταν δυνατόν παρακαλώ να χιονίζει έξω;

Αν δεν είχα κανένα περιορισμό θα ήθελα να περάσω τα χριστούγεννα και όλη μου την υπόλοιπη ζωή χωρίς να αισθάνομαι τίποτα.

Θα ήθελα να είχε συνέχεια ζέστη, και να μύριζε παντού μανταρίνι.

Θα ήθελα να κρατούσα συνέχεια μωρά στην αγκαλιά μου.
Σήμερα το σκέφτηκα αυτό: είδα στο μετρό έναν έφηβο να κρατάει ένα μωράκι και να το πετάει τρυφερά στον αέρα, και σκέφτηκα αχ να τόπαιρνα λίγο στην αγκαλιά μου, πως θα το χάιδευα, θα το ζέσταινα, θα το αγαπούσα.
Και τότε μου ήρθε ότι δεν είναι ένα παιδί δικό μου που θέλω αλλά μωρά για να χαιδέψω, πολύ, πολλά. Θα ήμουν επιτυχημένη σ' ένα τέτοιο επάγγελμα. Επιτυχημένη; Ευτυχισμένη, ήθελα να πω.

Χωρίς κανέναν περιορισμό είπαμε.
Μμμμ, κάτσε να δούμε.
Θα ήθελα να ζω στο Παρίσι-για πάντα; στη Νέα Υόρκη μήπως; στο Λονδίνο; στην Κορνουάλλη; στην Οσάκα;
Ή μήπως καλύτερα να πηγαινοερχόμουν σ'αυτά με μια βαλίτσα στο χέρι;
Ή καλύτερα με μια βαλίτσα με ροδάκια.
Καλύτερα να μην πηγαινοέρχομαι, εγώ είμαι άνθρωπος της ρουτίνας, καλύτερα σ' ένα σπίτι συνέχεια, να ψωνίζω, να μαγειρεύω, να πλέκω...

Βρε, χωρίς περιορισμό είπαμε. Γιατί δε διαλέγεις τον Τζωρτζ και μια βίλα στις όχθες μια ιταλικής λίμνης;
Έναν ποδοσφαιριστή να σε κοιτάζει στα μάτια και να λιώνει;

Στην Ολλανδία, στις θίνες, να βλέπω τον ωκεανό; Στο τρε μαρίε να πίνω καφέ με την αδελφή μου;

Βρε Ιφιμέδεια, σε τι μπελά μας έβαλες...

7 σχόλια:

Ιφιμέδεια είπε...

Είμαι άδικη γιατί κι εγώ δεν έχω την "τέλεια" απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Κι ακόμη αναρωτιέμαι.
Δεν μπορώ όμως να μη σου γράψω πόσο με εντυπωσίασαν όσα έγραψες, γιατί σχεδόν όλα τα έχω σκεφτεί κι εγώ σαν πειρασμούς, σαν επιθυμίες που θα ήθελα να γευτώ (ας εξαιρέσω τον ποδοσφαιριστή, αλλά όχι τον George και τη βίλα στη λίμνη χαχαχα).
Σκέφτομαι ότι τα ιδανικά Χριστούγεννα (ίσως η ιδανική διαβίωση;) θα ήταν στην αγγλική επαρχία, σε μιά μικρή μονοκατοικία σε μιά μέση αγγλική πόλη. Με αναρρηχητικές τριανταφυλλιές και κισσούς έξω από το σπίτι και μέσα τζάκι, ξύλινα πατώματα και αναπαυτική μπερζέρα για διάβασμα.
Τα Χριστούγεννα ειδικά, οπωσδήποτε χιόνι, ας είναι κλισέ, είναι το όνειρό μας κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Παιδί; Παιδιά; Δεν τολμώ καν να τα βάλω στο όνειρο.

Ανώνυμος είπε...

και ποτ πουρί (σπιτικά) και ρείκια - κυρίως ρείκια και χαμογελαστες ηλικιωμενες γειτόνισσες

και στο Παρίσι για έναν μηνα το φθινόπωρο


μαλιστα μας έβαλε σε μεγάλο μπελά :)

@Ιφιμεδεια

εσείς.
:)

ΥΓ
αν μου επιτρεπετε την ερωτηση :
Τζορτζ είναι ο Κλούνυ;

Ιφιμέδεια είπε...

Καλή μου holly
(για μένα πάντα εκ του the holly and the ivy όπως σας έχω ήδη πει)

ναι, ομιλούμε για τον George Clooney αν και τελευταίως κι αυτόν ακόμη τον αποδομώ. Τον άντρα μου διαλέγω και για την λίμνη Κόμο και για την αγγλική επαρχία. Πάει και τελείωσε.

lemon είπε...

Μα holly, νόμιζα πως είναι προφανές...;)

(Φυσικά και σας επιτρέπουμε-μα τι ερώτηση! Να έρχεστε, να ρωτάτε, να λέτε ότι θέλετε εδώ μέσα-σαν στο σπίτι σας να είναι θα θέλαμε... :)

Ανώνυμος είπε...

lemon
τι χαρα μου δώσατε πρώτη του μηνός - να ξέρατε.. :)
ευχαριστώ πολύ!

και έχετε δίκηο - δεν θα έπρεπε να αμφισβητήσω τον αρχικό συνειρμό μου!



@Ιφιμέδεια
το θυμαμαι - όπως ό,τι μου έχετε πει - και το ακουω τόσο συχνα που σε λίγο θα το τραγουδησουν και οι γειτονες φοβάμαι..

τον αποδομειτε ε;
να μην ανησυχώ λοιπόν που βλέπω τον δόκτορα House "φιλικά" πια..


Καλό μηνα εύχομαι - σε όλες/ους μας :)

Σταυρούλα είπε...

Όλα αυτά κι άλλα τόσα έρχονται στο μυαλό μου, οπότε απάντησα με τα πρώτα που μου ΄ρθαν στο νου, που ΄ταν και τ απιο σημαντικά. ;)

Μπορεί και να φταίει που δεν τρελαίνομαι για τα Χριστούγεννα εδώ και χρόνια.

Marina είπε...

Διαβάζω για τα θέλω σου και λέω..οτι σήμερα είχα ένα ερέθισμα και εγώ..με ένα μωρό..και ξαφνικά ξεπήδησαν οι καταπιεσμένες επιθυμίες..

Η γειτόνισσα έγινε ξανά γιαγιά..απο τη κόρη της που έκανε δίδυμα. Συναντηθήκαμε στο ασανσέρ, είχε στο πορτ μπεμπέ 2 τοσοδούλικα πλασματάκια. Κοιμόντουσαν ήσυχα..Της ευχήθηκα 1000 καλά.

Θα μ'άρεσε να έχω ένα μωρό, να μένω στην Οξφόρδη, σε ένα γλυκό σπιτάκι με λουλούδια παντού, αλλά να έχω κάποια προσβαση και στη ΄Νέα Αγγλία όπου το φθινόπωρο, να είμαι εκεί να μετράω τα κίτρινα φύλλα, τα κόκκινα δένδρα..κάθε χρόνο.
Τα ιδανικά Χριστούγεννα θα ήταν μέσα σε μεγάλη οικογένεια..με παιδάκια να τρέχουν και να κάνουν ζημιές..ευτυχισμένους παπούδες, γιαγιάδες να μπερδεύονται στα πόδια όλων, αγαπημένα πρόσωπα, τον άνδρα μου, τους συγγενείς. Θέλω το δένδρο μου να είναι στο κήπο, ζωντανό όχι κομμένο, στολισμένο με φωτάκια. Μέσα στο σπίτι να υπάρχουν γκύ, μπάλες, γιρλάντες..και μυρωδιές φαγητών και γλυκών.
Είμαστε άδικοι ξέρεις με τη ζωή, πάντα να ζητάμε αυτά που δεν έχουμε.