Χθες δεν ήμουν καλά, και σου έγραψα ένα μεγάλο μειλ... Με πήρε μπάλα και έγραφα, έγραφα για ότι νιώθω αυτό τον καιρό.Όταν τελείωσα, ένιωσα καλύτερα που τα είχα γράψει-βάλει σε σειρά, μα σκέφτηκα πως δεν είναι σωστό να σε φορτώνω, είσαι και μακριά, έχεις και τα δικά σου, έχεις και τις εξετάσεις σου... και δεν το έστειλα. Το φύλαξα όμως-σαν σκύλος που φυλάει κόκκαλα κάνω με τα κείμενά μου. Τα λυπάμαι και δεν τα πετάω-συχνά. Σκάβω και τα κρύβω.
Επίσης, όταν τα διαβάζω σε άλλες ώρες, μου φαίνεται παράξενο το τι σύννεφα σκιάζουν το μυαλό μου ορισμένες στιγμές και πονάω τόσο και δεν μπορώ να δω καθαρά. Δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να ελέγχω το πέρασμα από τη μια κατάσταση στην άλλη. Αφήνομαι στο έλεος και γίνεται από μόνο του.
5 σχόλια:
μηπως αυτο δε συμβαινει με τα πιο πολλα πραγματα στη ζωη μας;
Λιγο πολυ γινονται απο μονα τους..
πολυ γλυκια αναρτηση
μια χαρα σε βρισκω....
Πολυ ομορφη αναρτηση!!!
Σε ενιωσα πολυ κοντα μου :)
Και ο πινακας πολυ πετυχημενος :)
Καλη εβδομαδα!!
Εξαιρετικό κειμενάκι. Τόσο σύντομο και λιτό μα και τόσο πλούσιο συναισθηματικά...
Τι όμορφα που γράφεις!
Φυλάς τα γραπτά σου σαν σκύλος που θάβει τα κόκκαλα...
Εκπληκτική πρόταση!
Να είσαι καλά, και ναι όλα αλλάζουν σιγά σιγά...
"Τα πράγματα θα γίνουν όταν θέλουν αυτά..." όπως λέει και το τραγούδι.
Δημοσίευση σχολίου