Fail again. Fail better.

θέλω να πω, κάθε μέρα, κάθε μέρα, όλα τα ίδια, κι όχι, δεν είναι όλο κύκλοι, έχει και βήματα μπροστά
κάθε μέρα κάτι καινούργιο γίνεται μέσα μου

* * *

όταν στο σουπερμάρκετ γλυκοκοιτάς τα μπισκοτάκια και τις σοκολάτες αντί τα μαρούλια ξέρεις, χωρίς να κοιτάξεις ημερολόγιο, πως πήραμε το δεύτερο μέρος του μήνα μας
στην Αττική, στην απέναντι αποβάθρα, ένας κινέζος με μια ολόχρυση γραβάτα αγκάλιαζε τρυφερά την καλή του

μικρά λουλουδάκια, η έλενα μου χάρισε το μυστικό με την αφέρωση για να πετυχαίνεις ότι ακριβώς θέλεις, ο στέργιος μου είπε στο τηλέφωνο μπορεί να μην έχουμε ειδωθεί παρά μιά δυό φορές μα τι σημασία έχει, να ξέρεις πως χαίρομαι που υπάρχεις, ο κυριος θρασύβουλος είπε αν ήμουν επιχειρηματίας, θα ήθελα να έχω μιαν υπάλληλο σαν εσένα
ο κώστας είπε πως δεν προσαρμόζουμε το νερό στα ψάρια αλλά διαλέγουμε τα ψάρια που μπορούν να επιβιώσουν στο νερό που διαθέτουμε
γιατί, αλλάζει ο άνθρωπος, δεν αλλάζει

γύρω μου μαρούλια, μπανάνες, μπισκοτάκια μάρσιπαν, βιβλία, βιβλία, ησυχία
ο ντίκενς-πως ήρθε άραγε στο δρόμο μου αυτός, γιατί τόσο αργά, να είναι καλά όπου είναι, αν είναι πουθενά, τι ηρεμία μου χαρίζει, τι απόλαυση

* * *

ο κύριος θρασύβουλος είπε, πενηνταπέντε χρόνια είναι αυτά... όταν απόρησα γελώντας που η γυναίκα του τηλεφωνεί στη μέση της μέρας για να δει τι κάνει, κι εκείνος της απαντάει με τρυφερότητα καλά είμαι, εσύ τι κάνεις, είσαι κι εσύ καλά, ωραία
τώρα είναι ένα άλλο είδος αγάπης, μου είπε, όχι όπως πριν, κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω, σαν να ζυμώθηκες μαζί και έγινες ένα...

κι αυτός ο Μπέκετ, Nothing else ever. Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.