οι χειρότεροι εφιάλτες μου είναι τα παλιά σπίτιατο ότι γυρίζω πίσω
στο μαυροκίτρινο μουσαμά, στη φορμάικα της κουζίνας
στα σοβατεπί στο χρώμα της αχλαδιάς
ω δεν θέλω ποτέ, ποτέ πια να γυρίσω πίσω
εκείνη τη ζωή, την πριν, σαν να μην την έζησα, να σβήσει
πάω να πω δεν ήμουν εγώ
αλλά ήμουν εγώ τρεκλίζοντας
εγώ μικρή μεγαλώντας
εδώ, τώρα, είμαι πιο πολυ εγώ παρά ποτέ
χωρίς παρελθόν, χωρίς μέλλον
όχι ξεκρέμαστη, αλλά ελεύθερη από βάρη
όσο αναπνέω όσο κρατήσει
5 σχόλια:
Έτσιιι! ;)
Τι ωραία φωτό! Πότε θα πιούμε καφέ εκεί? (Αν μπορούμε)
Ακομα κι αν γυριζες σε εκεινο το ιδιο σπιτι, με τα αχλαδι σοβατεπι , παλι πιο πολυ εσυ απο ποτε θα ησουν :) Χωρις χθες και αυριο. Ακομη κι αν ηθελες, δεν θα μπορουσε να γινει αλλιως :)
Καλο απογευματακι και μια ομορφη εβδομαδα ευχομαι!!
Ω, δεν θέλω ποτέ, ποτέ πια να γυρίσω πίσω
εκείνη τη ζωή, την πριν, σαν να μην την έζησα, να σβήσει
πάω να πω δεν ήμουν εγώ
αλλά ήμουν εγώ τρεκλίζοντας
εγώ μικρή μεγαλώντας...
Γιατί θέλω να βάλω τα κλάμματα όταν το διαβάζω αυτό;;;
Υπέροχα λόγια καλή μου,
με άγγιξαν...
Κάποιοι, και να θέλουν να γυρίσουν πίσω, δεν προλαβαίνουν.
Δημοσίευση σχολίου