λογοτεχνία

Πώς να περιγράψω τα αισθήματά μου όταν με κοίταζε αυτός ο άνθρωπος; Ήταν στιγμές που αισθανόμουν το βλέμμα του σαν θύελλα που ξεσπάει στην ακτή, αναταράζοντας τα δέντρα μανιασμένα, μετατοπίζοντας τους αμμόλοφους. Ένιωσα απροετοίμαστη.

* Η Λύντια Κασσάτ διαβάζει την πρωινή εφημερίδα

Η Λύντια Κασσάτ, μεγάλη αδελφή και αγαπημένο μοντέλο της ζωγράφου Μαίρυ Κασσάτ, πέθανε 45 χρονών από νεφρική ανεπάρκεια, στο Παρίσι όπου είχαν μετακομίσει οικογενειακώς από την Αμερική.
Στο παραπάνω απόσπασμα η Λύντια, η υπομονετική Λύντια που -τόσα χρόνια μετά- είναι ακόμη άναυδη από τον πόνο τής απώλειας του αγαπημένου της στον πόλεμο, που δεν παντρεύτηκε και δεν έκανε παιδιά, που δεν ζωγράφιζε, δεν γκρίνιαζε αλλά υπέμενε στωικά τους πόνους τής ασθένειας της, μονάχα διάβαζε, διάβαζε συνέχεια, αναφέρεται στον τρόπο που το βλέμα του Ντεγκά έπεφτε επάνω της τις ώρες που πόζαρε για την αδελφή της.