ένα ξίφος στα γόνατά της

Ο πόνος βάραινε τα βλέφαρά του, αλλά η όψη της κόρης τον έκανε να σηκώνει το βλέμμα σ'αυτήν και το μόνο που ανάγκαζε τα μάτια του να βλέπουν ήταν ότι έβλεπαν εκείνη. Καθώς σιγά σιγά ξαναρχόταν στη ζωή, στέναξε βαθιά και ψιθύρισε αδύναμα λέγοντας "Γλυκιά μου, στ'αλήθεια έχεις σωθεί ή μήπως, θύμα του πολέμου κι εσύ, δεν στέργεις ούτε και νεκρή ν'αποσπαστείς από μένα και η ψυχή σου σαν φάντασμα με ακολουθεί στη δυστυχία μου;" Και η κόρη "Από σένα", είπε, "εξαρτάται η σωτηρία μου και ο χαμός μου. Το βλέπεις αυτό;" και δείχνοντας ένα ξίφος πάνω στα γόνατά της, "ως τώρα", είπε, "έμεινε αργό γιατί η αναπνοή σου το συγκρατούσε".

* Ηλιόδωρου, Αιθιοπικά ή Τα περί Θεαγένην και Χαρίκλειαν, εκδ.Άγρα, μτφ. Αλόη Σιδέρη