9.11.12
πιο ήρεμη
Σε σύγκριση με κάθε είδους υποτιθέμενες ευτυχίες, η επιστροφή στο σπίτι είναι για μένα πάντα η μεγαλύτερη. Μπορεί να ήθελα να φιλήσω τα χορταράκια του αεροδρομίου όταν προσγειώθηκα για πρώτη φορά στο Παρίσι, μπορεί να ήθελα να μείνω για πάντα μπροστά σ'ένα πίνακα σ'ένα μουσείο της Μαδρίτης, μπορεί να ξεκαρδίζομαι στα γέλια ή να απογειώνομαι σ'έναν καφέ με τις φίλες μου. Όταν όμως ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μετά από μέρες απουσίας, τότε νιώθω πως βρίσκω τον εαυτό μου, πως ξαναμπαίνω μέσα μου.
* In Love, by Marcus Stone
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δείγμα πως μεγαλώνουμε ;)
Η χαράς της επιστροφής στο σπίτι δε συγκρίνεται με καμία...
Δημοσίευση σχολίου