9.11.12

πιο ήρεμη


Σε σύγκριση με κάθε είδους υποτιθέμενες ευτυχίες, η επιστροφή στο σπίτι είναι για μένα πάντα η μεγαλύτερη. Μπορεί να ήθελα να φιλήσω τα χορταράκια του αεροδρομίου όταν προσγειώθηκα για πρώτη φορά στο Παρίσι, μπορεί να ήθελα να μείνω για πάντα μπροστά σ'ένα πίνακα σ'ένα μουσείο της Μαδρίτης, μπορεί να ξεκαρδίζομαι στα γέλια ή να απογειώνομαι σ'έναν καφέ με τις φίλες μου. Όταν όμως ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μετά από μέρες απουσίας, τότε νιώθω πως βρίσκω τον εαυτό μου, πως ξαναμπαίνω μέσα μου.

 * In Love, by Marcus Stone

2 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δείγμα πως μεγαλώνουμε ;)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η χαράς της επιστροφής στο σπίτι δε συγκρίνεται με καμία...