19.6.06

όλα στο ψυγείο


Θέλω ν αφιερώσω αυτό το τραγούδι σ ένα συνάδελφο που παντρεύτηκε το Σάββατο-προχθές. Που παντρεύτηκε την κουκλίτσα του κι έκαναν το πιο όμορφο γλέντι γάμου που έχω ακούσει. Δίπλα στη θάλασσα, με πυροτεχνήματα, με μπουφέδες και παγωτά, με dj και ζωντανή ορχήστρα μαζί. Και χόρεψαν ως τα χαράματα.
Που έκανε μπάτσελορ πάρτυ με τους φίλους του στη Μύκονο για μια βδομάδα πριν το γάμο. Που έφυγε ήδη με την αγαπημένη του για τις Μαλδίβες.
Γιατί όταν είδα γρατζουνιές στο μέτωπό του δύο μέρες πριν το γάμο, μου είπε: κοίτα να δεις γκαντεμιά, βγήκαμε χθες βράδυ με τους φίλους μου, κι ένας δίσκος με λουλούδια με πήρε ξώφαλτσα…
Γιατί του αρέσει ο Παύλος, αλλά μερικές φορές δεν ξέρω γιατί.
Και του εύχομαι αυτό το Όταν, για κείνον να γίνει τουλάχιστον Αν, αν όχι Ποτέ.

Δεν ειρωνεύομαι, και του αξίζει στ αλήθεια όλη η ευτυχία του κόσμου. Απλά σφουγγάριζα και τους σκεφτόμουν. Είδα τις Μαλδίβες στο χάρτη στον τοίχο της κουζίνας μου. Τους σκέφτηκα να ξεαμπαλάρουν όταν έρθουν, και μετά, τριάντα χρόνια μετά.

Εμένα η πολύ ευτυχία με τρομάζει, δεν μου φέρνει χαρά. Είναι σαν κάτι άλλο μεταμφιεσμένο σε ευτυχία. Αλλά αυτό μπορεί να είναι μόνο δικό μου πρόβλημα. Επίσης ήταν και του Παύλου-τουλάχιστον.

Λοιπόν, αφιερωμένο.

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Όταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές





* * * * * * *

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΗ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΑΠΛΑ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ...

Σταυρούλα είπε...

Αχ, ήθελα να το βάλω στο μπλογκ! Πόση αλήθεια έχει μέσαααααα!
Λεμονάκι ,καληνύχταααααα ! (ή καλημέρα; )

An-Lu είπε...

8-)

Αλεπού είπε...

Εμένα δεν με τρομάζει, αλλά δεν έρχεται.

ribenaki είπε...

καλύτερα να μετανιώσεις για κατί πού έκανες παρά για κατί που δεν έκανες.ζησέ και ότι γίνει

Ανώνυμος είπε...

αχ, αεπου μου, ποσο σε νιωθω...

Ανώνυμος είπε...

'αλεπου' εννοουσα

Кроткая είπε...

ήθελα να γράψω κάτι, αλλά μετά είδα το σχόλιο της αλεπούς και... το ξέχασα.
Έγραψε η Αλεπού.

Κι εσύ βρε Λεμονάκι, δίκιο έχεις, αλλά βγες από κάτω από το τραπέζι... ίσα μέχρι την αυλή τουλάχιστον, ναι; :)

Butterfly είπε...

Η πολύ ευτυχία τρομάζει πολλούς! Οφείλουμε όμως στους εαυτούς μας να την αφήσουμε να μπει μέσα μας τουλάχιστον μια φορά.
Μας το χρωστάμε Lemon μου. Μας το χρωστάμε!
...Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
...

lemon είπε...

Δεν έχω τι να απαντήσω, παρά να επαναλάβω τον πρώτο στίχο ξανά.
Δεν έχει να κάνει με "αφήνω" κι "αφήνομαι". Γίνεται έτσι κι αλλιώς.

Ανώνυμος είπε...

Ίσως να είμαι απλά άπληστη ή υπερβολικά φιλόδοξη, αλλά γιατί μία τέτοια κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «ευτυχία»;

ellinida είπε...

Αυτές τις Μαλδίβες τις ζήλεψα . Λέω να ξαναπαντρευτώ ... :)))

Ανώνυμος είπε...

best regards, nice info »