7.5.08

Τετάρτη, 7 Μαίου 2008

Σήμερα μου διηγήθηκε το πώς απέκτησε την κόρη του. Εννοώ, το πώς έγινε κι έγινε πατέρας. Δεν ήθελα παιδί, είπε. Όχι δηλαδή ότι δεν ήθελα σώνει και καλά, απλά εκείνοι οι καιροί, όταν παντρευτήκαμε με τη γυναίκα μου, ήταν δύσκολοι. Εξήντα χρόνια πριν. Όχι εξήντα, πολλά είπα. Πενήντα χρόνια πριν. Δικό μας σπίτι δεν είχαμε, στο ενοίκιο μέναμε, δουλεύαμε και οι δύο, με το ζόρι τα βγάζαμε πέρα. Κι έπειτα άρχισε η γυναίκα μου, να κάνουμε παιδί, και, πότε θα κάνουμε παιδί, κι εγώ της έλεγα δε γίνεται, είναι δύσκολα, δεν μπορούμε να έχουμε παιδί, δεν το βλέπεις; Τα λεφτά δεν φτάνουν, οι γονείς μας είναι μακριά, δεν μπορούν να βοηθήσουν. Δεν γίνεται. Και ήταν τότε ένας συνάδελφος, ο .... Συγχωρεμένος να είναι, ήταν ο λογιστής στην εταιρία που δούλευα- εγώ δεν ήμουν λογιστής, ήμουν βοηθός λογιστή. Μου είχε πει από την αρχή, ότι χρειαστείς, εγώ εδώ είμαι. Τέτοιον άνθρωπο δεν έχω ξαναδεί, δεν έχει ξαναγίνει τέτοιος άνθρωπος: έβαζε πρώτα τον άνθρωπο, μετά τη δουλειά. Δεν τον είδα ποτέ να δίνει άδικο σε υπάλληλο, να μαλώνει υπάλληλο για κάτι. Αυτουνού ο λόγος λοιπόν, ήταν που μου έμεινε αξέχαστος. Με έβλεπε που κάτι είχα, κάτι σκεφτόμουνα. Σαν τώρα τον θυμάμαι να μου το λέει. Δεν έχεις το δικαίωμα Θρασύβουλε, να στερήσεις απ’ αυτή τη γυναίκα την ευκαιρία να γίνει μάννα. Ακούς εκεί κουβέντα; Αυτά τα λόγια του, γράφτηκαν μέσα μου, αυτές τις λέξεις, ποτέ δεν τις ξέχασα. Έτσι έγινε και το σκέφτηκα, και αφεθήκαμε, κι ήρθε η Κόρη μου. Το κορίτσι μου. Και δε μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτό.

Εντάξει, την είπαμε και σήμερα την ιστορία μας. Συγνώμη που σε κουράζω λίγο, αλλά αυτές οι ιστορίες πρέπει να λέγονται. Αυτές οι ιστορίες των ανθρώπων, είναι σαν βιβλία , μπορείς να γράψεις ένα μικρό βιβλίο με την ιστορία του καθενός. Σε χαιρετώ, καλά τα είπαμε σήμερα, στο επανειδείν.




* * * * * * *

8 σχόλια:

"ζαχαρούλα.." είπε...

ήσουν τυχερός που ένας τέτοιος Ανθρωπος βρέθηκε στον δρόμο σου!!!

να την χαίρεσαι την κόρη σου και να αγαπάς την μανούλα της!! Την Κυριακή μην ξεχάσεις να της πεις χρόνια πολλά.. γιορτάζουν οι μανούλες!!!

καλημέρα!!

αλκιμήδη είπε...

να λέγονταιο δε λέω αλλά πονάει βρε τζουτζούκα αυτό.
Κι εξάλλου αν υποθέσουμε ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο, αυτό που λένε προκαλλούμε τις εμπειρίες που χρειαζόμαστε για να μάθουμε και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο δικό μας μονοπάτι, όλα καλώς καμωμένα. Θυμήσου, έρχονται στη ζωή κάποιες στιγμές, που είναι τόσο μοναδικές και σημαντικές και "α-χα" που δε θα τις άλλαζες με τίποτα, και ξέρεις ότι όσα προηγήθηκαν πριν έπρεπε να γίνουν για να βιώσεις τη μια στιγμή, κι έτσι όλα τα λάθη διαγράφονται γιατί ήταν απαραίτητα για αυτή τη στιγμή.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία ιστορία.
Αν το θες αληθινά τα εμπόδια λιγοστεύουν. Αν δεν το θες όμως, δεν αλλάζει τόσο εύκολα.

Φιλιαάά :))

Dr_MAD είπε...

Τώρα κάτι σα να λέει ο ποιητής, αλλά συσκολεύομαι λόγω εφημερίας χτες με τα νοήματα. Παρόλα αυτά νομίζω πς κάποιος έχει γενέθλια σήμερα και γι'αυτό θα ευχηθώ αναλόγως. Μια επέτειος για μαμα και κόρη είναι ο κόσμος όλος. Είναι η δύναμη της συνέχειας. Είναι η ζωή η ίδια

Να τη χαίρεσαι :-)

lemon είπε...

Ο κύριος που μου διηγήθηκε την ιστορία είναι πελάτης, σχεδόν καθημερινός, και πολύ θα ήθελα να του την δείξω τυπωμένη!
Σήμερα μου χαμογέλασε με νόημα, είπε ωραία τα είπαμε χθες, ε; Και, α, η γυναίκα μου... Κάποια στιγμή πρέπει να σου μιλήσω και για τη γυναίκα μου. Ε, ιστορίες, όλο ιστορίες έχουμε να λέμε, βιβλίο γράφεις μ' αυτές...

Ανώνυμος είπε...

Νονά, η μαμά μ' έδειξε τις ιστοριούλες που έγραψες. Διαβασα την τελευτέα ιστορία σου. Μ' άρεσε πολύ. Θα γράψεις κι άλλες ιστορίες? Νονά θέλω να σου πω ότι μου έλιψες.Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!!!! Θα τα πούμε όταν θα έρθεις στη Θεσσαλονίκη για να κάτσεις για λίγο.Μη ξεχάσεις να έρθεις σπίτι μας.

Ανώνυμος είπε...

Ξέχασα να σου πω πως έχεις πρόσκληση να μας δείξεις τον ωραίο σου γραφικό χαρακτήρα! :))

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

οποιου κι αν ειναι η ιστορια, εχει αληθινα λογια μεσα...
αυτο μονο θα πω...
τι αλλο, αλλωστε;
φιλια...